Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. I FSK 193/15

Dyrektywę VAT należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Maja Chodacka, , Protokolant Tomasz Grzybowski, po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 13 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 1024/14 w sprawie ze skargi A. S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od skarżącego na rzecz Ministra Finansów kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 13 listopada 2014 r., I SA/Sz 1024/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił - na skutek skargi A. S. - interpretację indywidualną Ministra Finansów z 16 kwietnia 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, stosownie do art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej Ppsa.

2. Jak zauważono w motywach wyroku, w 1982 r. wnioskodawca nabył wspólnie z żoną gospodarstwo rolne, a następnie powiększył je (w latach 90-tych) do ponad 20 ha. W ramach gospodarstwa prowadził uprawę truskawek, zbóż oraz inną produkcję rolną i ogrodniczą. Nieruchomości wnioskodawca nabył wyłącznie w celu rozwoju produkcji truskawek i w momencie ich nabywania nic nie zapowiadało turystycznego rozwoju regionu. W 1994 r. wnioskodawcy przyznana została renta inwalidzka, która w związku z całkowitą niezdolnością do pracy i samodzielnego życia została przyznana w roku 1998 r. na stałe i jest wypłacana do chwili obecnej. Ze względu na prowadzenie przez rodzinę wnioskodawcy gospodarstwa rolnego do 2011 r. otrzymywał on połowę części uzupełniającej renty. Wobec stopniowego pogarszania się stanu zdrowia wnioskodawcy oraz wyboru przez dzieci zajęć pozarolniczych (wykształcenia humanistyczno-ekonomicznego), działalność rolnicza w latach 1997-2011 była stopniowo wygaszana. W związku z tym wnioskodawca i jego żona sprzedali część nieruchomości rolnych, odprowadzając od tej sprzedaży podatek od czynności cywilnoprawnych, podzielili część nieruchomości oraz wydzielili drogi wewnętrzne, dokonali darowizn części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa na rzecz swoich dzieci, pozostałe nieruchomości rolne podzielili między siebie na mocy aktu notarialnego (umownego ustroju majątkowego). Podział nieruchomości i wydzielenie dróg wewnętrznych były niezbędne dla dokonania darowizny części nieruchomości na rzecz dzieci oraz podziału nieruchomości pomiędzy małżonkami. W związku ze zmianami własnościowymi, wnioskodawca jest właścicielem 9 działek o łącznej powierzchni ok. 3 ha. Środki uzyskane ze zbytych nieruchomości małżonkowie przeznaczyli w 1998 r. na budowę nowego domu rodzinnego (od 2011 r. nieruchomość jest własnością jednego z dzieci), a pozostałe środki zostały przeznaczone na bieżące wydatki. W 2007 r. wnioskodawca zakończył uprawę truskawek, a do 2011 r. prowadzona była jedynie produkcja służącą utrzymaniu dobrostanu rolnego. Od 2011 r. (po 29 latach) wnioskodawca zakończył ostatecznie produkcję rolną, oddając swoje nieruchomości w dzierżawę osobie trzeciej w zamian za świadczenie w naturze wnoszone na rzecz małżonków. Nieruchomości wnioskodawcy położone są w odległości 1,5 km od morza, w rejonie, w którym obecnie przeważa działalność turystyczna. Zainteresowaniem nabywców cieszą się przede wszystkim nieruchomości zabudowane lub działki niezabudowane z doprowadzonymi mediami oraz małe działki bez mediów (z warunkami zabudowy). Wnioskodawca prowadził sprzedaż działek za pośrednictwem agencji nieruchomości (ostatnia sprzedaż w 2009 r.), w 2011 r. wnioskodawca umieścił metalową tablicę ogłoszeniową na działce swojej córki (sąsiadującej z jego nieruchomościami, położonej przy drodze powiatowej). W latach 2012-2013 wnioskodawca dokonał podziału trzech z należących do niego działek na 10 działek 10-arowych oraz uzyskał dla nich warunki zabudowy (działki nie zostały uzbrojone, pomimo takiej możliwości). Nieruchomości nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości posiadających warunki zabudowy i zgłosił w drugiej połowie 2013 r. ofertę do agencji nieruchomości.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00