Wyrok NSA z dnia 29 maja 2015 r., sygn. II FSK 2232/14

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Protokolant Ewelina Wołosiak, po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1694/13 w sprawie ze skargi E. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2013 r. nr ... w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 rok 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 1.800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1694/13) w sprawie ze skargi E. K. uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2013 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r.

2. Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan sprawy: w spornym roku podatkowym skarżący osiągał dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Spółki jawnej B. A. M., E. K. z siedzibą w L. (dalej: B. sp. j.). Przedmiotem tej działalności był w przeważającej części obrót hurtowy i detaliczny gazem propan-butan luzem i w butlach. Właściciele B. partycypowali w 50% zysków i strat tej spółki. W złożonym zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu skarżący wykazał przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej: 10.584.141,88 zł; koszty uzyskania przychodów: 10.463.673,12 zł, dochód: 120.468,76 zł oraz podatek należny: 20.011 zł.

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. przeprowadził kontrolę w B. sp. j. - w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r. W toku prowadzonego postępowania kontrolnego ustalono, że oprócz dokumentacji księgowej prowadzonej za pomocą programu komputerowego, w spółce prowadzona była także odręczna ewidencja obrotu gazem płynnym. Ewidencja ta, prowadzona w formie zeszytów zawierała zapisy kolejnych dostaw gazu, poszczególnych sprzedaży oraz napełniania butli gazowych i obrotu nimi. Zeszyty te prowadził A.P. , który podczas dziesięcioletniej pracy w spółce przyjmował, wydawał i rozliczał gaz. Dla odbiorców nieewidencjonowanego gazu wystawiano wyłącznie dowody WZ, do których później nie wystawiono faktur. Ustalono, że w 2005 r. spółka dokonała sprzedaży pozaewidencyjnej do kilkunastu stacji paliw w ilości 825.526 litrów. Rozmiary sprzedaży pozaewidencyjnej (ilość) potwierdzono także analizą zapisów stanów liczników zainstalowanych na poszczególnych cysternach samochodowych dokonanych w "zeszytach P.". Różnica stanów liczników wszystkich trzech cystern samochodowych za 2005 r. wyniosła 14.090.598 litry. Po uwzględnieniu tankowań, przetankowań i ubytków i innych, które zostały odnotowane w podręcznej ewidencji sprzedaży prowadzonej przez A.P. w ilości 785.692 litrów - ilość sprzedanego w tym okresie gazu wyniosła 13.304.906 litry. Po pomniejszeniu tej ilości o sprzedaż zafakturowaną lub udokumentowaną paragonami fiskalnymi w ilości 12.479,380 litrów, stany liczników potwierdziły ustalony wcześniej rozmiar niezaewidencjonowanej sprzedaż gazu w 2005 r. w ilości 825.526 litrów. W toku kontroli podatkowej stwierdzono także, że w 2005 r. spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup paliwa do samochodów niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych w łącznej kwocie netto 382,63 zł. Z uwagi na powyższe organ podatkowy uznał, że księgi podatkowe spółki są w całości nierzetelne i nie stanowią dowodu w prowadzonym postępowaniu. Stwierdził także, że żadna z metod z art. 23 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) nie ma w niniejszej sprawie zastosowania i oszacował podstawę opodatkowania na podstawie art. 23 § 4 Ordynacji podatkowej.