Wyrok NSA z dnia 11 czerwca 2015 r., sygn. II FSK 1341/13

Nie wszystkie wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, nawet gdy są w jego ocenie racjonalnie i ekonomicznie uzasadnione, stanowią koszty uzyskania przychodów. Pogląd przeciwny, zgodnie z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.), jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. celu poniesienia kosztu. W rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, że gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA del. Anna Maria Świderska (sprawozdawca), Protokolant Paweł Kowalczyk, po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 31 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Ke 695/12 w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach z dnia 11 października 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 31 stycznia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę J. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 11 października 2012 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 rok.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym ustalonym w toku postępowania podatkowego i przyjętym przez sąd I instancji.

Zaskarżoną do sądu decyzją z 11 października 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 27 czerwca 2012 r. określająca podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w kwocie 200. 278 zł. W uzasadnieniu wskazano, że J. C. w 2007 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą: Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowe "C. " J. C. w K. w zakresie sprzedaży węgla drzewnego, brykietu węgla drzewnego, grilli jednorazowych oraz podpałek. Firma "C." dokonywała w 2007 r. sprzedaży zarówno dla kontrahentów krajowych jak i zagranicznych. W 2007 roku do kosztów uzyskania przychodów zaliczył on wydatki z tytułu obciążeń za wadliwy towar w łącznej kwocie 78.807 zł na podstawie 5 rachunków wystawionych przez dwie firmy: C. S.p.A. z Włoch oraz O. z Niemiec. W ocenie organów podatkowych powyższe wydatki stanowiły odszkodowanie w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), dalej zwana "u.p.d.o.f", co skutkowało wyłączeniem ich z kosztów uzyskania przychodów.