Wyrok NSA z dnia 7 maja 2015 r., sygn. II FSK 320/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędziowie: NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), del. WSA Mirosław Surma, Protokolant Monika Osial, po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 października 2014 r. sygn. akt I SA/Po 277/14 w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na rzecz R. K. kwotę 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I.1. Zaskarżonym wyrokiem z 16 października 2014 r., sygn. akt I SA/Po 277/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z 17 stycznia 2014 r. nr ... w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z 2 sierpnia 2010 r. nr ..., stwierdził, że decyzje te nie podlegają wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku, i zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.

I.2. Uzasadniając wyrok, WSA wskazał, że uprzednio Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z 2 sierpnia 2010 r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w wysokości 50.963 zł, bowiem zakwestionował jako koszty uzyskania przychodu wydatki udokumentowane 11 fakturami wystawionymi przez "J." V. J. z siedzibą w K. na zakup usług od podwykonawców na łączną kwotę 171.835 zł. Decyzją z 6 grudnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 15 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 121/11 uchylił zaskarżoną przez podatnika decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z 6 grudnia 2010 r. Sąd ten stwierdził, że prawidłowo organy podatkowe ustaliły, że firma V. J. nie wykonała prac wskazanych w zakwestionowanych fakturach, jednak ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało, że w odniesieniu do spółek "K." i "R." podwykonawców tej firmy w decyzjach organów podatkowych dotyczących zobowiązania w podatku od towarów i usług organy te odwołały się do materiału dowodowego zgromadzonego w innym postępowaniu. W tym zakresie do akt sprawy niniejszego postępowania zostały włączone jedynie wyciągi z decyzji wydanych wobec V. J. Akta sprawy nie zawierają natomiast materiału dowodowego zgromadzonego w tym postępowaniu, z którego wynikałoby, że wykonawcami spornych w niniejszej sprawie prac budowlanych nie mogły pozostawać firmy "K." i "R.". WSA wskazał też na błędy w rozpatrywaniu wniosków dowodowych strony.