Wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., sygn. II FSK 966/13

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru, u konkretnego sprzedawcy za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Alina Rzepecka, Protokolant Maciej Wojtuń, po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "B." Sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 811/12 w sprawie ze skargi "B." Sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "B." Sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 27 listopada 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę "B." Sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 15 grudnia 2011 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2004 r.

Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:

Decyzją z 21 kwietnia 2008 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. określił Skarżącej podatek dochodowy od osób prawnych za 2004 r. w kwocie 1.132.926,- zł. Uwzględniając ustalenia kontroli podatkowej oraz dowody w postaci wyników kontroli i czynności sprawdzających wobec kontrahentów Skarżącej, a także informacje i dowody przekazane przez Prokuraturę Okręgową w R., organ pierwszej instancji uznał, że Skarżąca zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 5.942.609,56 zł, na którą składały się m.in. wydatki na zakup oleju napędowego i benzyny wynikające z faktur wystawionych przez G. w L. oraz N. w M.. Zdaniem organu, wystawione faktury nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych.