Wyrok NSA z dnia 25 września 2014 r., sygn. II OSK 706/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie NSA Jacek Chlebny del. NSA Zdzisław Kostka Protokolant starszy sekretarz sądowy Agnieszka Kuberska-Pellegrino po rozpoznaniu w dniu 25 września 2014r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Miejskiej Ostrzeszowa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 listopada 2012 r. sygn. akt II SA/Po 548/12 w sprawie ze skargi D. G. i P. G. na uchwałę Rady Miejskiej Ostrzeszowa z dnia 27 czerwca 2011 r. nr X/57/2011 w przedmiocie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 listopada 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi D. G. i P. G., stwierdził, że uchwała Rady Miejskiej Ostrzeszowa z dnia 27 czerwca 2011 r. w sprawie zmiany "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Ostrzeszów" została wydana z naruszeniem prawa w tej części w jakiej zalicza działki o nr ew. [...],[...],[...] i [...] położone w O. przy ul. W. do terenów nieuciążliwej aktywności gospodarczej określonych symbolem AG2.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

W dniu 27 czerwca 2011 r. Rada Miejska w Ostrzeszowie podjęła uchwałę w sprawie zmiany "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Ostrzeszów". W uzasadnieniu uchwały wskazano, że w toku postępowania w sprawie uchwalenia studium spełniono wymogi wynikające z art. 11 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80 poz. 717 ze zm.). Skarżący, właściciele działki o nr ew. [...], położonej w O. przy ul. W. [...], złożyli wniosek, w którym domagali się, by przeznaczenie działek o nr ew. [...],[...],[...] oraz [...], sąsiadujących z ich nieruchomością zostało określone w studium w taki sposób, by nie pozwalało na legalizację nielegalnie i niezgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wzniesionych na tych działkach zabudowań przemysłowych, a w konsekwencji legalizację prowadzonej na tym terenie działalności produkcyjnej. Wniosek skarżących nie został uwzględniony.