Wyrok NSA z dnia 13 maja 2014 r., sygn. I GSK 85/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Barbara Stukan - Pytlowany (spr.) Protokolant Monika Tutak - Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 września 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 280/12 w sprawie ze skargi P. S.A. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 września 2012 r., sygn. akt I SA/Lu 280/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), uwzględnił skargę P. S.A. z siedzibą w [...], uchylając decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...], która utrzymywała mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] października 2011 r. określającą skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za styczeń - kwiecień, czerwiec oraz wrzesień - grudzień 2008 r. oraz umarzającą postępowanie w zakresie określenia takiego zobowiązania za maj, lipiec i sierpień 2008 r. Ponadto Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości oraz zasądził od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej spółki 107 217 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów podatkowych orzekających w sprawie. Stwierdziły one, że w P. Sp. z o.o. (tj. podmiocie, który został połączony następnie ze skarżącą spółką w wyniku przeniesienia całego majątku) została przeprowadzona kontrola podatkowa dotycząca prawidłowości i rzetelności rozliczeń podatku akcyzowego w zakresie obrotu energią elektryczną za okres [...]. Na podstawie tej kontroli organy podatkowe ustaliły, że w 2008 r. spółka sprzedała określoną ilość wyprodukowanej przez siebie energii elektrycznej na rzecz P. S.A., P. S.A. oraz P. S.A. w celu dalszej odsprzedaży. Nie było jednak możliwe ustalenie jaką ilość energii elektrycznej zakupionej od skarżącej nabywcy ci dostarczyli nabywcom końcowym, gdyż na kolejnych etapach obrotu nabywcami tej energii byli kolejni pośrednicy, którzy ze względu na specyfikę towaru jakim jest energia elektryczna nie byli w stanie określić sposobu jej rozdysponowania. Organy podatkowe uznały, że specyficzny (bo niematerialny) charakter towaru jakim jest energia elektryczna oraz fakt, że w sieci przemysłowej doprowadzającej elektryczność do odbiorcy końcowego miesza się energia dostarczana przez różnych producentów sprawiają, że można określić jedynie ilość energii wprowadzonej do sieci przez poszczególnych producentów. Z uwagi na to organy przyjęły, że moment dostarczenia energii elektrycznej do sieci przez producenta jest tożsamy z momentem jej odbioru przez nabywcę końcowego. Wobec tego skarżąca spółka została uznana za podatnika akcyzy i to jej Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia [...] października 2011 r. określił zobowiązanie podatkowe za wskazany wyżej okres, przywołując w podstawie prawnej rozstrzygnięcia m.in. art. 4 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 9 i 10 oraz art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.), a także art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L 283 z dnia 31 października 2003 r., str. 51 ze zm.; dalej zwanej "dyrektywą energetyczną"). Po rozpatrzeniu odwołania strony Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Zdaniem organu odwoławczego, czynnością podlegającą opodatkowaniu w niniejszej sprawie nie była sprzedaż energii elektrycznej dystrybutorom i redystrybutorom, lecz sprzedaż energii elektrycznej wyprodukowanej przez skarżącą, wydanej do sieci przesyłowej i dostarczonej odbiorcy końcowemu. Taka czynność podlegała opodatkowaniu niezależnie od tego, ilu pośredników bądź operatorów systemu dystrybucyjnego brało udział w procesie sprzedaży (przemieszczaniu energii wydanej w celu dostarczenia odbiorcy końcowemu) oraz który z podmiotów wystawił fakturę odbiorcy końcowemu. W ocenie Dyrektora Izby Celnej, uznanie skarżącej za podatnika podatku akcyzowego w niniejszej sprawie było zgodne z art. 21 ust. 5 dyrektywy energetycznej, bowiem w przepisie tym chodzi o dostawcę energii elektrycznej, a nie operatora sieci dystrybucyjnej. Zdaniem organu, przepis ten określa jedynie późniejszy moment powstania obowiązku podatkowego i nie ogranicza kręgu podatników określonego w art. 11 ust. 1 w związku z art. 4 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, stąd skarżąca była podatnikiem podatku akcyzowego niezależnie od momentu powstania obowiązku podatkowego.