Wyrok NSA z dnia 13 maja 2014 r., sygn. I GSK 50/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Barbara Stukan - Pytlowany Protokolant Monika Tutak - Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w B. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 6 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 279/12 w sprawie ze skargi P. G. i E. K. S.A. w B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. P. z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 6 lipca 2012 r. w sprawie ze skargi P. S.A. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] stycznia 2012 r. w przedmiocie podatku akcyzowego, uchylił zaskarżoną decyzję, stwierdził, że nie podlega ona wykonaniu w całości oraz orzekł o kosztach postępowania.

Stan sprawy przyjęty przez Sąd I instancji przedstawiał się następująco:

w dniu [...] marca 2010 r. Naczelnik Urzędu Celnego w [...] wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie określenia skarżącej spółce zobowiązania podatkowego za okres od stycznia do grudnia 2007 r. W wyniku tego postępowania, decyzją z dnia [...] października 2011 r. organ określił skarżącej zobowiązanie podatkowe za miesiące od stycznia do kwietnia, czerwiec i od sierpnia do grudnia 2007 r. oraz umorzył postępowanie w odniesieniu do maja i lipca 2007 r. Dokonując korekty produkcji energii elektrycznej okresie od maja do lipca 2007 r. organ wskazał, że skarżąca wyliczając ilości energii elektrycznej wyprodukowanej i zużytej na potrzeby własne nie zastosowała metody uwzględniającej strat na transformatorze zainstalowanym pomiędzy licznikiem energii zakupionej z Rynku Bilansującego z licznikiem energii zakupionej i zużytej na potrzeby własne skutkiem czego wyliczenie to było zaniżone. W ocenie organu niespornym było, że skarżąca spełniała wymogi uprawniające ją do zwolnienia od podatku od energii elektrycznej zużytej do procesów produkcyjnych i ich podtrzymywania oraz ilości energii zużytej na potrzeby własne nie związane z kogeneracją i podlegającej podatkowania jako nie objętej zwolnieniu od podatku. Wskazał również, że na podstawie ustaleń poczynionych z udziałem nabywców energii elektrycznej nie było możliwe stwierdzenie, jaką ilość energii zakupionej od skarżącej jej kontrahenci dostarczyli nabywcą końcowym. Spółka nie określiła również strat przesyłowych przy dostawie energii odbiorcą końcowym wobec niedokonywania dostaw na rzecz takich odbiorców. Organ wskazując na treść art. 6 Dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE L 92.76.1 ze zm., dalej: "dyrektywa horyzontalna") oraz art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L 03.283.51 ze zm., dalej: dyrektywa energetyczna) uznał, że skarżąca dostarczając wyprodukowaną energię elektryczną odbiorcy końcowemu, niezależnie od tego, że w procesie sprzedaży brało udział dwóch lub więcej pośredników, stała się dystrybutorem, a tym samym podatnikiem podatku akcyzowego zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 października 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm., dalej: u.p.a.).