Wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2014 r., sygn. II FSK 544/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 października 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 856/12 w sprawie ze skargi I. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za marzec 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 października 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 856/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej: "WSA") oddalił skargę I. K. (dalej: "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (dalej: "Dyrektor IS") z dnia 18 maja 2012 r. w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za marzec 2007 r. Podstawą prawną powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że w dniu 30 marca 2009 r. skarżący wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] (dalej: "Naczelnik US") z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym za rok 2008 w kwocie 92,00 zł z powodu bezpodstawnie pobranej zaliczki przez płatnika, tj. WSA. Wniosek został oparty na art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: "o.p."). W uzasadnieniu wniosku wyjaśniono, że postanowieniem z dnia 22 stycznia 2008 r., wydanym w sprawie o sygn. akt l SA/Łd 692/06, WSA przyznał skarżącemu jako doradcy podatkowemu kwotę 740,00 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu płatnej z budżetu państwa. W dniu 4 marca 2008 r. Sąd przekazał na rachunek bankowy strony kwotę 648,00 zł, jednocześnie doręczając informację PIT-11, z której wynika, że kwota uzyskanego przychodu wynosi 606,56 zł, koszty uzyskania przychodów wynoszą 121,31 zł, a pobrana zaliczka - 92,00 zł. Wnioskodawca wskazał, że kwota przychodu w wysokości 648,00 zł została zaksięgowana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm., dalej "u.p.d.o.f."), co w konsekwencji zobowiązywało go do naliczania i odprowadzania w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, na zasadach określonych w art. 44 powołanej ustawy. Tymczasem WSA w Łodzi naliczył i pobrał zaliczkę na podstawie art. 13 pkt 8 u.p.d.o.f, mimo że strona poinformowała Sąd o fakcie prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.