Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2014 r., sygn. II FSK 2643/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Grażyna Nasierowska, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 254/12 w sprawie ze skargi R. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 254/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę R. L. - nazywanej dalej "Skarżącą", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 grudnia 2011 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.

W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że w związku ze stwierdzeniem braku pokrycia wydatków poniesionych przez małżonków L. w 2007 r. w ujawnionych przez nich przychodach, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. decyzją z dnia 23 kwietnia 2010 r. ustalił Skarżącej zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za 2007 r. od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.

Po rozpoznaniu odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi decyzją z dnia 21 grudnia 2011 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

Organ odwoławczy odmówił uwzględnienia jako źródła pokrycia wydatków w badanym okresie oszczędności, które małżonkowie mieli przechowywać w sejfie. Oszczędności te pochodzić miały z handlu hurtowego gryką, kaszką kukurydzianą, cukrem i mąką. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, że jedyną zgłoszoną do opodatkowania działalnością gospodarczą była działalność prowadzona przez Skarżącą w zakresie handlu detalicznego żywnością, owocami i warzywami, napojami i wyrobami tytoniowymi, która nie obejmowała handlu hurtowego. Organ nie dał też wiary, że handel w rozmiarach hurtowych odbywał się w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego (7,5 ha). Analizując uzyskiwane z tego tytułu przychody (między innymi na podstawie informacji o średnich plonach z jednego hektara ziemi klasy V i VI oraz ceny sprzedaży produktów na targowiskach udzielonej przez Łódzki Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach), a także biorąc pod uwagę specyfikę upraw i klasę posiadanej gleby, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi ocenił jako niewiarygodne twierdzenia o wysokich wpływach z gospodarstwa rolnego. Tym bardziej, że małżonkowie nie potrafili wskazać jakie uprawy na jakim obszarze uprawiali, a ich zeznania ograniczyły się do ogólnikowego wyjaśnienia, że produkty z upraw przeznaczali na własne potrzeby, a część sprzedawali. Ponadto córka małżonków M. S. oraz syn L. L. również zeznali do protokołów przesłuchania, iż rodzice utrzymywali się (żywili) głównie z własnego gospodarstwa rolnego. Okoliczność, iż posiadane przez nich gospodarstwo rolne o obszarze 7,5 ha, nie mogło stanowić źródła znaczących oszczędności, potwierdzili również losowo wybrani rolnicy z okolicy K., posiadający gospodarstwa rolne o podobnym obszarze (od 7 do 8 ha).