Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. II FSK 274/13

O "oczywistym" popełnieniu przestępstwa przy wydawaniu rozstrzygnięcia administracyjnego możemy mówić, gdy poza logicznym domniemaniem co do niezasadności wydanej decyzji istnieją jednoznaczne dowody wskazujące, iż decyzja została wydana w okolicznościach związanych z popełnieniem przestępstwa. Powyższą "oczywistość" należy oceniać w dacie prowadzenia i wydania decyzji w postępowaniu wznowieniowym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Brata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Anna Dumas, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 października 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 3304/11 w sprawie ze skargi H. S. na decyzję Ministra Finansów z dnia 30 września 2011 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 9 października 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 3304/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę H. S. na decyzję Ministra Finansów z dnia 30 września 2011 r. w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej z dnia 2 czerwca 1999 r. zmieniającej decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 14 marca 1996 r. w ten sposób, że uchylona została decyzja Urzędu Skarbowego w P. z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie określenia zryczałtowanego podatku dochodowego od rat leasingowych za lata 1992 - 1993.

2. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że Urząd Skarbowy w P. pismem z dnia 15 listopada 1993 r. wszczął z urzędu na podstawie art. 61 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. nr 9, poz. 26 ze zm.; dalej: "K.p.a.") postępowanie podatkowe wobec Zakładu "F." H. S. w S. mające na celu ustalenie prawidłowej wysokości zryczałtowanego podatku dochodowego za lata 1992 - 1993 od rat leasingowych przekazywanych za granicą za prawo do użytkowania środków produkcji." W wyniku przeprowadzonego postępowania ustalono, że Skarżący (jako najemca) zawarł w dniu 11 lipca 1990 r. w W. umowę najmu z "F." S.p.A. we Włoszech (jako wynajmującym) ciągników I. na okres 3 lat w zamian za kwotę wynajmu w łącznej wysokości 874 620 DEM.