Wyrok NSA z dnia 28 listopada 2014 r., sygn. I FSK 1377/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz (spr.), Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA (del.) Bartosz Wojciechowski, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 lutego 2013 r. sygn. akt III SA/Gl 1205/12 w sprawie ze skargi M. Sp. j. w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do czerwca 2007 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od M. Sp. j. w B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 7.372 (słownie: siedem tysięcy trzysta siedemdziesiąt dwa) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. akt III SA/Gl 1205/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, po rozpoznaniu skargi M. Sp.j. w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 grudnia 2011 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do czerwca 2007 r., uchylił zaskarżoną decyzję, stwierdził, że nie podlega ona wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku oraz zasądził na rzecz strony zwrot kosztów postępowania sądowego.

1.2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że istota sporu w sprawie koncentruje się wokół zakwestionowania przez organy faktur VAT dokumentujących sprzedaż eksportową telefonów komórkowych podmiotom ukraińskim (P. i V. I.) oraz zakwestionowania prawa skarżącego do obniżenia podatku naliczonego z faktur VAT wystawionych przez G. Spółka z o.o., firmującą działalność J. K.

1.3. Przywołując ustalenia faktyczne dokonane przez organy w zakresie eksportu towarów do podmiotów ukraińskich Sąd pierwszej instancji uznał, że wyciągnięte z tych ustaleń wnioski nie zasługują na akceptację, a twierdzenie, iż nie doszło do eksportu telefonów na Ukrainę jest przedwczesne. Przede wszystkim za nieznajdujące potwierdzenia w materiale dowodowym uznał Sąd twierdzenie, że ukraińscy nabywcy towarów z zakwestionowanych faktur okazali się fikcyjni lub zaprzeczyli prowadzeniu jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Sąd zauważył, że z informacji organów administracyjnych Ukrainy nie wynika, by wskazane podmioty nie dokonywały zakupu telefonów komórkowych od strony - wynika z nich jedynie, że podmioty te nie dokonały takich transakcji w latach 2005-2006 jako transakcji importowych. Tymczasem brak rzetelnego rozliczenia podatkowego transakcji nie dowodzi braku ich przeprowadzenia w świetle dokumentów SAD i rewizji celnych. Zdaniem Sądu w zakresie ustaleń co do transakcji z V. I. organ nie podjął podstawowych czynności weryfikujących w postaci przesłuchania J. W., który wskazał tego klienta skarżącemu i pośredniczył w wykonaniu jego zamówień. Sąd zgodził się z tym, że w przypadku sprzedaży udokumentowanej fakturą VAT druga strona transakcji nie może być podmiotem anonimowym, ale podkreślił równocześnie, że nie można negować dokonania eksportu towaru przez pryzmat braku rozliczeń podatkowych odbiorcy towaru. W ocenie Sądu w takiej sytuacji nie można uznać, że zakwestionowane czynności nie były dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm., dalej jako "u.p.t.u."), w konsekwencji nieuznania wywozu towarów za eksport, o którym mowa w art. 2 pkt 8 tej ustawy (ze względu na brak podmiotu dokonującego zakupu towaru, na którego przenoszone jest prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel). Z tego względu za częściowo zasadne uznał Sąd zarzuty dotyczące naruszenia przepisów prawa procesowego w zakresie prowadzonego postępowania dowodowego dotyczącego potwierdzenia wykonania transakcji eksportu ze spornych faktur. Choć organ zasadnie uwzględnił informacje z różnych instytucji ukraińskich, to dokonał błędnej ich oceny, uznając je za wystarczające w sprawie. Zdaniem Sądu wskazane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji dowody, pochodzące z informacji udzielnych przez ukraińskie władze podatkowe i celne, nie uprawniają do przedstawionych przez organy wniosków.