Wyrok NSA z dnia 25 września 2014 r., sygn. II FSK 2368/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia WSA (del.) Nina Półtorak, Protokolant Marta Wyszkowska, po rozpoznaniu w dniu 25 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Go 128/12 w sprawie ze skargi M. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 9 lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 30 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Go 128/12, mocą którego oddalono skargę M. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 9 lutego 2012 r., utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. z dnia 19 września 2012 r. ustalającą zobowiązanie w podatku od spadków i darowizn w kwocie 117490 zł z tytułu darowizny otrzymanej w 2007 r. od A. K.

W motywach orzeczenia Sąd podał, że postanowieniem z 30 marca 2010 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. wszczął wobec skarżącej postępowanie kontrolne w zakresie źródeł pochodzenia majątku, a także dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2007 r. oraz prawidłowości opodatkowania czynności cywilnoprawnych za 2007 r. W pierwszych wyjaśnieniach - z maja i czerwca 2010 r. - skarżąca podkreśliła, że od kilkunastu lat prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z konkubentem A. K., a w październiku 2007 r. nabyła położoną w G. nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym należność za tę nieruchomość pokryła środkami uzyskanymi z kredytu bankowego zaciągniętego wspólnie z A. K. Kredytobiorcy uzgodnili między sobą, że A. K. nie będzie wykorzystywał kredytu w chwili jego udzielenia, a będzie nim czasowo dysponować skarżąca, która zobowiązała się do osobistej spłaty kredytu. W 2007 r. skarżąca uiściła dwie raty.