Wyrok NSA z dnia 7 października 2014 r., sygn. I FSK 1712/13

W art. 122 Op została uregulowana zasada prawdy obiektywnej, która nakłada na organ obowiązek ustalenia stanu faktycznego zgodnie ze stanem rzeczywistym. Zasada ta została skonkretyzowana w art. 187 § 1 Op, regulującym obowiązek zebrania i w sposób wyczerpujący rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Powołane przepisy dotyczą więc konieczności przeprowadzenia i rozpatrzenia dowodów istotnych dla sprawy, a nie wniosków wyciągniętych na podstawie zgromadzonych dowodów, w tym dowodów z zeznań świadka w postępowaniu podatkowym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (sprawozdawca), Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 7 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 21 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Ke 489/12 w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 czerwca 2012 r. nr [...], [...], [...], [...],[...], [...], [...], [...],[...], [...], [...], [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna M. P. dotyczy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 21 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 489/12, w którym Sąd ten, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej "Ppsa", oddalił skargę M. P. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 czerwca 2012 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r.

Z przedstawionego przez Sąd stanu sprawy wynikało, że skarżący w 2007 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie kształcenia ustawicznego dorosłych i pozostałych form kształcenia, gdzie indziej nie sklasyfikowanych (PKWiU 80.42). Przedmiotem prowadzonej przez skarżącego działalności było świadczenie usług polegających na prezentacji nauki szybkiego czytania i doskonalenia pamięci młodzieży w szkole, organizowaniu i przeprowadzaniu lekcji pokazowych związanych z szybkim czytaniem oraz szkoleniu pracowników w celu pozyskiwania klientów dla U. Sp. z o.o. z siedzibą w K., zwanej dalej "Szkołą". W poszczególnych miesiącach 2007 r. skarżący wystawił na rzecz Szkoły rachunki o treści "prowizja za sprzedaż usług pozaszkolnych". Do rachunków tych w dniu 23 listopada 2009 r. wystawił korekty, w których zmienił opis wykonywanych czynności na: "usługa edukacyjna - przeprowadzenie lekcji dotyczących nauki szybkiego czytania i technik pamięciowych".