Wyrok NSA z dnia 14 marca 2014 r., sygn. II FSK 670/12

Jedynie podmiot uprawniony do prowadzenia działalności finansowej na podstawie prawa bankowego zaliczy w koszty wymagalne i nieściągalne kredyty.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Barbara Rennert, Protokolant Marta Wyszkowska, po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. S.A. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 967/11 w sprawie ze skargi G. S.A. z siedzibą w G. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2011 r. nr ITPB3/423-162/11/PS w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G. S.A. z siedzibą w G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 listopada 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 967/11, oddalił skargę G. S.A. z siedzibą w G. (dalej zwanej: "spółką") na interpretację indywidualną Ministra Finansów (organ upoważniony: Dyrektor Izby Skarbowej w B.) z dnia 3 czerwca 2011 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez sąd pierwszej instancji wynika, że wnioskiem z dnia 28 marca 2011 r. spółka zwróciła się do Ministra Finansów o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynikało, że wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą oraz miejscem zarządu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazano, że wnioskodawca nie ma statusu "banku" w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm., dalej jako: "u.p.b."), niemniej jednak zgodnie ze statusem uprawniony jest do udzielania pożyczek i faktycznie udziela pożyczek na rzecz spółek z grupy kapitałowej wnioskodawcy. W dniu 19 stycznia 2005 r. Sąd Rejonowy w Nowym Sączu Wydział V Gospodarczy wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku spółki kapitałowej z siedzibą oraz miejscem zarządu w Polsce (postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 19 stycznia 2005 r., sygn. akt V Gu ..) natomiast w dniu 3 marca 2005 r. wnioskodawca dokonał - w toku postępowania upadłościowego spółki - zgłoszenia wierzytelności pieniężnej, która wynikała m.in. z tytułu udzielonych trzech pożyczek (pożyczki handlowej, inwestycyjnej oraz obrotowej). W dniu 25 lipca 2008 r., Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział XII Gospodarczy-Odwoławczy oddalił zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 11 marca 2008 r., w przedmiocie umorzenia postępowania upadłościowego wobec spółki. W dniu 28 lipca 2008 r. wnioskodawca wystosował wniosek o nadanie klauzuli wykonalności wyciągowi z listy wierzytelności natomiast w dniu 15 września 2008 r., nadano klauzulę wykonalności na rzecz wnioskodawcy. Postępowanie egzekucyjne nie zostało wszczęte, gdyż spółka nie dysponowała majątkiem wystarczającym do zaspokojenia wnioskodawcy.