Wyrok NSA z dnia 21 marca 2014 r., sygn. II FSK 921/12

Powództwo o uzgodnienie stanu prawnego nieruchomości ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, oparte na art. 10 u.k.w.h., jest w zasadzie jedynym sposobem wzruszenia domniemania prawnego z art. 3 tej ustawy, w myśl którego prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym. Nie jest więc możliwe, aby organ podatkowy dla celów prowadzonego postępowania podatkowego dokonywał samodzielnych ustaleń kwestionujących domniemanie prawdziwości ksiąg wieczystych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak, Protokolant Katarzyna Domańska, po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. [...] sp. z o. o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 1829/11 w sprawie ze skargi T. [...] sp. z o. o. z siedzibą w K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 22 sierpnia 2011 r. nr [...], [...], [...], [...], [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2006-2010 oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2011 r., I SA/Kr 1829/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi T. sp. z o.o. w K. (dalej: Spółka lub Skarżąca) na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu (dalej: Kolegium) z dnia 22 sierpnia 2011 r., nr [...]-[...], w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2006-2010. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a.). Wyrok jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Krakowie):

2.1. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania WSA w Krakowie podał, że w dniu 19 stycznia 2011 r. Spółka złożyła w Urzędzie Gminy w M. skorygowane deklaracje z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2006-2010. Według tych deklaracji Spółka nie była we wskazanych latach podatnikiem podatku od nieruchomości (deklaracja zerowa). W uzasadnieniu przyczyn korekty (uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2011 r.) Spółka podała, że w odniesieniu do wskazanych w pierwotnych deklaracjach nieruchomościach była i nadal jest posiadaczem zależnym, podczas gdy w sensie prawnym nieruchomości te są własnością B. z siedzibą w W. (dalej: B.). Błąd co do ustalenia właściciela wynikał z faktu, że umowa zawarta z B., dotycząca wniesienia aportem własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz Spółki, była umową nieważną, albowiem naruszała przepisy ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 2004 r. Nr 167, poz. 1758 ze zm.; dalej: ustawa o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców), w brzmieniu wówczas obowiązującym. Umowa ta zatem nie wywołała skutków prawnych, a tym samym treść księgi wieczystej nie odpowiadała rzeczywistemu stanowi prawnemu. To samo dotyczy stanów ujawnionych w ewidencji gruntów. Spółka podkreśliła, że nie ciążył na niej obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości, a łączna kwota nadpłaty z tego tytułu wynosi 183.462 zł, więc w związku z tym wniosła o jej zwrot.