Wyrok NSA z dnia 18 lutego 2014 r., sygn. I FSK 290/13

Bank, który kredytuje swojego klienta, nie zapłaci podatku, jeżeli nie jest to nierozerwalnie związane z głównym świadczeniem, np. z faktoringiem.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 490/12 w sprawie ze skargi B. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 14 października 2011 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości; 2) uchyla interpretację indywidualną Ministra Finansów; 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz B. S.A. z siedzibą w W. kwotę 657 (słownie: sześćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 12 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 490/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 14 października 2011 r. nr ... w przedmiocie podatku od towarów i usług.

2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że spółka złożyła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług. We wniosku skarżąca przedstawiła stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe. Wskazała, że działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r., nr 72, poz. 665 ze zm.) świadczy na rzecz klientów usługi finansowe, w tym usługi finansowania działalności klientów oraz usługi faktoringu. Skarżąca podała, że w ramach ustalonych limitów, nabywa wierzytelności przysługujące jej klientom od ich dłużników. W ramach opisanej usługi skarżącej przysługuje prawo regresu do klienta w przypadku niespłacenia wierzytelności przez dłużnika. Opisana usługa znana jest pod rynkową nazwą faktoringu niewłaściwego. Z tytułu świadczenia usługi faktoringu niewłaściwego skarżąca otrzymuje od usługobiorcy (faktoranta) określone wynagrodzenie w formie: prowizji przygotowawczej, prowizji operacyjnej od każdej przekazanej faktorantowi kwoty, stanowiącej ustalony procent nominalnej wartości nabytej wierzytelności, odsetek dyskontowych - obliczanych w oparciu o z góry wskazany termin płatności, liczony od daty nabycia wierzytelności do terminu jej płatności określonego na fakturze - od nominalnej wartości wierzytelności, innych opłat i prowizji z tytułu dodatkowych usług. Powyższe elementy wynagrodzenia za poszczególne czynności stanowią wynagrodzenie za świadczenie kompleksowej usługi faktoringu niewłaściwego, które spółka traktuje jako podlegające opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług. Skarżąca podkreśliła, że może zaistnieć sytuacja, w której będzie świadczyła na rzecz faktoranta, obok usługi faktoringu niewłaściwego, również dodatkową usługę w zakresie finansowania. W przypadku niespłacenia przez dłużnika wierzytelności na rzecz skarżącej w terminie płatności określonym na fakturze, skarżąca podejmie się świadczenia usługi finansowania (kredytowania) faktoranta. W takiej bowiem sytuacji skarżącej przysługuje prawo regresu do klienta w stosunku do niespłaconej wierzytelności przez dłużnika, a faktorant jest w konsekwencji obowiązany do zapłaty na rzecz skarżącej odsetek, obliczanych za okres od dnia następnego po upływie terminu płatności określonego na fakturze do dnia poprzedzającego wpływ środków na rachunek skarżącej, według umownie określonej stopy procentowej (odsetki za okres wydłużonego finansowania). Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego skarżąca zapytała, czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujących od 1 stycznia 2011 r., odsetki za okres wydłużonego finansowania stanowią jej wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi objętej zakresem zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jej zdaniem usługa finansowania, z tytułu której otrzymuje wynagrodzenie w postaci odsetek za okres wydłużonego finansowania, stanowi usługę odrębną od usługi faktoringu niewłaściwego i korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Traktowanie odsetek jako wynagrodzenia za świadczenie usługi dodatkowego finansowania objętej zakresem zwolnienia od podatku od towarów i usług, uzasadnione jest w szczególności charakterem świadczonej przez skarżącą usługi, która w tym zakresie polega na finansowaniu (kredytowaniu) działalności klienta. Zdaniem spółki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej u.p.t.u.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. usługa finansowania przez nią świadczona jest zwolniona od podatku od towarów i usług jako usługa pośrednictwa finansowego.