Postanowienie NSA z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. I OZ 225/13

Prawo pomocy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 lutego 2013 r. sygn. akt II SAB/Lu 33/13 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Z.W. na bezczynność Wójta Gminy N. w przedmiocie niezawiadomienia o przekazaniu odwołania postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 26 lutego 2013 r., sygn. akt II SAB/Lu 33/13 odmówił Z.W. przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniu podał, że skarżący wniósł skargę na niezawiadomienie go o przekazaniu jego odwołania od decyzji wydanej w sprawie pomocy na dożywianie, w której zawarł również wniosek o przyznanie mu prawa pomocy. Sąd pierwszej instancji wskazał, że zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi. Oczywista bezzasadność skargi zachodzi wówczas, gdy przepisy prawa (materialnego i formalnego) niepodlegające różnej wykładni w sposób jasny i jednoznaczny wykluczają możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż czynność polegająca na niezawiadomieniu skarżącego o przekazaniu jego odwołania pozostaje poza kategorią spraw objętych kognicją sądu administracyjnego uregulowaną w art. 3 § 2 P.p.s.a., dlatego też i skarga na niedokonanie tej czynności jest niedopuszczalna. W takiej sytuacji nawet pomoc profesjonalnego pełnomocnika nie miałaby wpływu na rozstrzygnięcie sprawy, a więc należało odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy.