Wyrok NSA z dnia 10 września 2013 r., sygn. I OSK 1377/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Wiśniewska sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 10 września 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lutego 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1600/12 w sprawie ze skargi T. H. na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odwołania ze stanowiska rektora 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od T. H. na rzecz Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I OSK 1377/13

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 12 lutego 2013 r., II SA/Wa 1600/12 oddalił skargę T. H. na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z [...] lipca 2012 r., nr [...] w przedmiocie odwołania ze stanowiska rektora. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd stwierdził, podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowi art. 38 ust. 5 ustawy z 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572), z którego wynika, że w przypadku rażącego naruszenia prawa przez rektora, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego może odwołać rektora po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz odpowiednio Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich albo Konferencji Rektorów Zawodowych Szkół Polskich i wyznaczyć termin do powołania rektora w trybie określonym w statucie uczelni.

Jak wynika z akt sprawy, T. H. został wybrany na stanowisko Rektora AWFiS na czteroletnią kadencję od 1 września 2008 r. Od czerwca 2009 r. w Uczelni narastał konflikt, o którym Minister był informowany. W samej Uczelni podjęte zostały dwie próby odwołania Rektora z pełnionej funkcji, w trybie określonym w art. 78 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, zakończone niepowodzeniem z uwagi na brak wymaganej większości kwalifikowanej, niezbędnej do ważności uchwały właściwego organu uczelni. Także nieskuteczne były działania mediacyjne, podejmowane przez Ministra w celu znalezienia rozwiązań w trybie działań wewnątrzuczelnianych.