Wyrok NSA z dnia 12 lutego 2013 r., sygn. II OSK 1897/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur /spr./ Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Stahl sędzia del. WSA Leszek Kamiński Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2011 r. sygn. akt VIII SA/Wa 1044/10 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki budynku 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt VIII SA/Wa 1044/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi J.K. na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2010 r., Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji nr [...] z dnia [...] kwietnia 2010 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki budynku o konstrukcji stalowej położonego na działce nr ewid. [...] w Zwoleniu przy ul. W. P. - w punkcie 1) uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji w punkcie 2) stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku w punkcie 3) zasądził od Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącej J.K. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Decyzją z [...] kwietnia 2010 r. nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Zwoleniu, działając na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 1994 r. - Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm., dalej jako Prawo budowlane) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako "k.p.a."), po rozpatrzeniu sprawy dotyczącej budynku o konstrukcji stalowej, nakazał J.K. i G.K. dokonać rozbiórkę budynku o konstrukcji stalowej i wymiarach 4,70 x 3,70 m, wybudowanego w Zwoleniu przy ul. W. P., na działce o nr ewid. [...] bez wymaganej decyzji pozwolenia na budowę oraz nakazał uporządkowanie terenu po wykonanych robotach rozbiórkowych. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że w roku 1998 I.K. (nie żyje) współwłaściciel nieruchomości nr [...] wybudował budynek gospodarczy o konstrukcji stalowej usytuowany w odległości 1,0 m od granicy działki strony skarżącej, którego okap pomniejsza tą odległości o 30 cm. Konstrukcja budynku w całości stalowa została ustawiona na pustakach cementowych i posadzce cementowej i posiada wym. 4,70 x 3,70 m wys. 3,50 m, dach dwuspadowy przykryty blachą. Budynek jest użytkowany i przechowywane są w nim owoce. Jak wyjaśniła J.K., przedmiotowy budynek został przestawiony z jednej strony działki na drugą i pobudowany przy granicy działki należącej do J.M. i A.M. przez jej nieżyjącego męża, za zgodą H.M. i na okoliczność tą przedstawiła pismo o wyrażeniu zgody na takie usytuowanie obiektu przez H.M. Organ I instancji wskazał, że budowa obiektu budowlanego w określonym miejscu wymagała od inwestora uzyskania decyzji pozwolenia na budowę, o której mowa w art. 28 ustawy Prawo budowlane lub zgłoszenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy. Bez znaczenia w sprawie jest przeniesienie budynku z jednego miejsca w drugie, o którym mówiła J.K., gdyż takie roboty budowlane równoznaczne są z budową budynku w określonym miejscu i również wymagają zgody budowlanej właściwego organu gdyż tak przewidują przepisy prawa. Budowa obiektu, jak wykazano w protokóle została przeprowadzona w roku 1998 w czasie obowiązywania ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r., która w swojej treści nie zwalniała budowy budynku gospodarczego o pow. zabudowy 17,39 m² w zabudowie jednorodzinnej z obowiązku uzyskania decyzji pozwolenia na budowę czy też dokonania zgłoszenia. Budowa obiektu tymczasowego w 1998 r. wymagała zgłoszenia we właściwym organie, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 29 ust. 1 pkt 5a, ale tylko w przypadku budowy obiektu niepołączonego trwale z gruntem i przewidzianego do rozbiórki, przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 30 ust. 1, ale nie później niż w okresie 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu. Inwestor przystępując do budowy nie zgłosił zamierzenia inwestycyjnego we właściwym organie, ani też nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji pozwolenia na budowę. Natomiast zdaniem organu, budowa takiego obiektu budowlanego i zamiar jego użytkowania w okresie dłuższym niż 120 dni, gdzie pełni funkcję budynku gospodarczego wymagała decyzji pozwolenia na budowę, gdyż jego budowa nie została zwolniona z uzyskania tej decyzji zgodnie z art. 29 ust. 1 Prawa budowlanego. Organ wskazał, że na gruncie obowiązującej ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. ocena przedmiotu sprawy nie uległa zmianie. Również obecne przepisy art. 29 ust. 1 zwalniają inwestora, przy zamiarze budowy budynku tymczasowego przy spełnieniu wymogów określonych w art. 29 pkt 12, czy też budowy budynku parterowego gospodarczego o powierzchni zabudowy do 25 m² zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 2 z uzyskania decyzji pozwolenia na budowę. Jednakże ciąży na inwestorze obowiązek dokonania zgłoszenia we właściwym organie przed rozpoczęciem robót w myśl art. 30 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego. Wybudowanie przedmiotowego budynku, którego konstrukcja skłania organ do uznania go jako obiektu tymczasowego przeznaczonego do czasowego użytkowania, które trwa już od roku 1998, wymagało od inwestora uzyskania decyzji pozwolenia na budowę. Organ stwierdził, że brak wymaganej decyzji pozwolenia na budowę, o której mowa w art. 28 obowiązujących przepisów prawa budowlanego obliguje go do rozpatrzenia postępowania legalizacyjnego na podstawie art. 48 ustawy Prawo budowlane, gdyż doszło do popełnienia samowoli budowlanej, o której mowa w cytowanym wyżej przepisie. W ocenie organu w przedmiotowej sprawie w oparciu o posiadany materiał dowodowy nie może dojść do legalizacji wybudowanego obiektu budowlanego, z uwagi na naruszenie w sposób niedający się usunąć przepisów techniczno - budowlanych Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z póź. zm.). Sprawa oceny zgodności inwestycji z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego została pominięta z uwagi na naruszenie przepisów techniczno-budowlanych. Został naruszony § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia w ten sposób, że ściana bez otworów budynku J.K. i G.K. na działce nr [...] znajduje się w odległości 1,0 m od granicy działki sąsiedniej przy której stoi ściana bez otworów budynku murowanego na działce sąsiedniej Z.M. i A.M., a odległość ta jest pomniejszona o 0,30 m przez okap dachu. Organ zauważył, że obowiązujące w dacie budowy przepisy o warunkach technicznych z roku 1994 nie zezwalały na lokalizację ściany budowanego budynku w odległości 1 m od granicy działki sąsiedniej. Budynek na działce sąsiedniej został wybudowany na podstawie decyzji pozwolenia na budowę i usytuowany zgodnie z projektem zagospodarowania. W związku z niemożliwością przeprowadzenia postępowania legalizacyjnego samowolnie wybudowanego obiektu tymczasowego spełniającego rolę budynku gospodarczego z przytoczonych przyczyn, organ I instancji na podstawie art. 48 ust. 1 obowiązującego prawa budowlanego nakazał współwłaścicielom nieruchomości, na której znajduje się przedmiotowy budynek, rozbiórkę tak wybudowanego obiektu budowlanego.