Wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2013 r., sygn. II OSK 1675/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędziowie NSA Jerzy Stelmasiak del. WSA Leszek Kamiński (spr.) Protokolant asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej I. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 5 kwietnia 2011 r. sygn. akt II SA/Ol 936/10 w sprawie ze skargi I. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2011 r., sygn. akt II SA/Ol 936/10, oddalił skargę I. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...], w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego. W motywach wyroku Sąd powołał się na następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

[...] sp. z o. o. w W., zw. dalej Spółką, wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie stacji bazowej telefonii cyfrowej wraz z drogą dojazdową na działce nr [...] w miejscowości G. We wniosku wskazano, że inwestycja nie jest przedsięwzięciem wymagającym oceny oddziaływania na środowisko. Wójt Gminy S. decyzją z dnia [...] października 2009 r., Nr [...] ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego polegającej na budowie wieży radiokomunikacyjnej z antenami sektorowymi i radioliniowymi, kontenera technologicznego, linii kablowej elektroenergetycznej wraz z przyłączem, ogrodzenia terenu oraz zjazdu z istniejącej drogi gminnej i drogi dojazdowej na działce nr [...] w obrębie G.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołań H. P., A. J. i I. Z., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowo-administracyjnym zamierzenie inwestycyjne polegające na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej jest inwestycją z zakresu łączności publicznej, a zatem jest inwestycją celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, ze zm.), zw. dalej u.p.z.p. W związku z brakiem planu miejscowego na terenie, którego dotyczy projektowana inwestycja, dla tego przedsięwzięcia niezbędne było uzyskanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Projektowana decyzja zawierała wszystkie wymagane prawem uzgodnienia i była zgodna z przepisami odrębnymi, przez co organ nie mógł odmówić w stosunku do przedmiotowego przedsięwzięcia ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego. Odnosząc się do zarzutów odwołań podkreślono, że żaden z obowiązujących przepisów prawa nie wymaga uzyskania zgody na inwestycję od właścicieli sąsiednich nieruchomości w stosunku do obszaru, w którym ma być ona zlokalizowana. Kolegium nie znalazło również podstaw do uwzględnienia wniesionego przez I. Z. żądania powołania biegłych z 8 dziedzin, które wymienione zostały w odwołaniu. Rozstrzygnięcie w sprawie podejmowane jest bowiem na podstawie stanu faktycznego i prawnego ustalonego na dzień podjęcia decyzji. Subiektywne przekonanie osób trzecich o uciążliwości planowanej inwestycji, spadku atrakcyjności lub wartości ich nieruchomości nie stanowi podstawy do odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, najbliższe zaś zabudowania mieszkaniowe wsi G. znajdują się w odległości ok. 350 m na południe i południowy-zachód, a w odległości 500 m na wschód znajduje się zabudowa zagrodowa.