Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2013 r., sygn. I GSK 361/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Protokolant Paweł Gorajewski po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 718/11 w sprawie ze skargi P. Spółki jawnej z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz P. Spółki jawnej z siedzibą w B. 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 718/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę P. Spółki jawnej z siedzibą w B., uchylając decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] grudnia 2010 r. i stwierdzając, że decyzja ta nie podlega wykonaniu w całości.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

Dnia 14 maja 2009 r. P. Sp. j. złożyła do Naczelnika Urzędu Celnego w P. wniosek o zwrot podatku akcyzowego w wysokości [...] zł z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej (do Austrii) bioestru RME. Przemieszczenie wyrobu akcyzowego odbyło się na podstawie uproszczonych dokumentów towarzyszących (UDT) sporządzonych 14 maja 2009 r. i międzynarodowych listów przewozowych CMR (2 dokumenty sporządzone 14 maja 2009 r.) oraz dwóch faktur VAT z 15 maja 2009 r.

Naczelnik Urzędu Celnego, powołując się na art. 82 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), odmówił zwrotu podatku akcyzowego. Organ uznał, iż sprzedająca Spółce bioestr O. Sp. z o.o. z siedzibą w P. nie była podatnikiem podatku akcyzowego. Organ wskazał także, iż przedmiotowy wniosek należy uznać za złożony 19 maja 2009 r. (t.j. w dniu doręczenia wniosku organowi, a nie w dniu nadania wniosku w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego), a wobec tego wniosek Spółki został uznany przez ten organ za złożony po faktycznym rozpoczęciu dostaw wewnątrzwspólnotowych. Tym samym organ pierwszej instancji stwierdził, że Spółka nie spełnia podstawowych warunków pozytywnego załatwienia w całości wniosku.