Wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. II GSK 1467/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędziowie NSA Hanna Kamińska Małgorzata Korycińska (spr.) Protokolant Mateusz Rogala po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 13 kwietnia 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 2284/11 w sprawie ze skargi W. Ż. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...]; 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz W. Ż. 770 (siedemset siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

I

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem, objętym skargą kasacyjną, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej powoływanej jako: p.p.s.a.), oddalił skargę W. Ż. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (dalej: GITD) z dnia [...] września 2011 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej.

Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko GITD. Organ ten stwierdził, że w dniu 26 sierpnia 2011 r. na drodze ekspresowej S8 na odcinku W. - R. inspektor Inspekcji Transportu Drogowego zatrzymał do kontroli kierowany przez W. Ż. pojazd marki MAN, którego dopuszczalna masa całkowita przekraczała 3,5 tony. Zatrzymany pojazd nie był wyposażony w urządzenie służące do poboru opłat elektronicznych (jednostkę pokładową viaBOX), a za przejazd na kontrolowanym odcinku drogi krajowej nie uiszczono opłaty elektronicznej, o jakiej mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm., dalej powoływanej jako: ustawa o drogach publicznych). Z uwagi na to GITD decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r. nałożył na W. Ż. karę pieniężną w wysokości 3000 zł, wskazując jako podstawę prawną tego rozstrzygnięcia m.in. art. 13 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 13k ust. 1 pkt 1 i art. 13k ust. 4 ustawy o drogach publicznych. Po rozpoznaniu wniosku strony o ponowne rozpatrzenie sprawy, GITD decyzją z dnia [...] września 2011 r. utrzymał w mocy swoje wcześniejsze rozstrzygnięcie. Organ administracji wyjaśnił, że podstawą wymierzenia kary pieniężnej było nieuiszczenie opłaty elektronicznej określonej w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o drogach publicznych za przejazd po drodze wymienionej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 marca 2011 r. w sprawie dróg krajowych lub ich odcinków, na których pobiera się opłatę elektroniczną oraz wysokości stawek opłaty elektronicznej (Dz. U. Nr 80, poz. 433; dalej powoływane jako: rozporządzenie z 22 marca 2011 r.). Na zmianę podjętego rozstrzygnięcia nie wpłynęła podnoszona przez stronę okoliczność, że płatny odcinek drogi nie był oznakowany w sposób wskazujący, że konkretny odcinek podlegał opłacie elektronicznej, w tym nie zamieszczono znaku D39a, jak i tabliczki T-34. Zdaniem GITD, o zaliczeniu do kategorii drogi krajowej, za którą pobiera się opłatę elektroniczną rozstrzygają bowiem wyłącznie przepisy ustawy o drogach publicznych i rozporządzeń wykonawczych a nie znak drogowy, mający w tym przypadku charakter znaku informacyjnego. Ponadto, nawet gdyby taki znak został ustawiony, to i tak strona nie mogłaby uiścić opłaty elektronicznej, skoro w pojeździe nie było urządzenia służącego do poboru tej opłaty.