Wyrok NSA z dnia 29 maja 2013 r., sygn. I GSK 251/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Protokolant Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skarg kasacyjnych K. S.A. w W. oraz Dyrektora Izby Celnej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 27 października 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1122/11 w sprawie ze skargi K. S.A. we W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym 1. oddala skargę kasacyjną Dyrektora Izby Celnej w W.; 2. umarza postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ze skargi kasacyjnej K. S.A. w W.; 3. zwraca K. S.A. w W. 43.517 (czterdzieści trzy tysiące pięćset siedemnaście) złotych z tytułu uiszczonego wpisu od skargi kasacyjnej; 4. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz K. S.A. w W. 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. wyrokiem z 27 października 2011 r. w sprawie ze skargi "K." S. A. we W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] sierpnia 2009 r. (nr [...]) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące od sierpnia do grudnia 2008 roku uchylił zaskarżoną decyzję i zasądził od Dyrektora Izby Celnej we W. na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z dnia 23 lutego 2009 r. (złożonym wraz z korektą deklaracji) spółka "K." S.A. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celnego we W. o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym zapłaconym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej dystrybutorom za miesiące od sierpnia do grudnia 2008 r. w łącznej kwocie 8.703.210 zł. W uzasadnieniu wniosku spółka wskazała, że wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej na potrzeby Krajowego Systemu Elektroenergetycznego stanowi podstawowy profil jej działalności. Energię spółka sprzedaje głównie dystrybutorom i redystrybutorom, którzy wyrób ten odsprzedają następnie odbiorcom finalnym (konsumentom). Wskazując na poszczególne etapy obrotu energią spółka podnosiła, że polskie ustawodawstwo podatkowe, w ramach którego akcyzę płaci producent energii na etapie sprzedaży tego wyrobu dystrybutorom, jest niezgodne z regulacjami wspólnotowymi, tj. art. 2 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE. L. 03.283.51; dalej - Dyrektywa energetyczna), która moment powstania obowiązku podatkowego odnosi do etapu dostawy energii przez dystrybutora (redystrybutora) odbiorcy końcowemu (konsumentowi). Jak podniesiono we wniosku, Polska na mocy przepisów przejściowych, zawartych w art. 18a Dyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji ram wspólnotowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i elektryczności, uzyskała prawo do stosowania w zakresie obrotu energią elektryczną przepisów krajowych, jednak tylko do 31 grudnia 2005 r., co oznacza, że z dniem 1 stycznia 2006 r. upłynął termin dostosowania przepisów ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 29, poz. 257 ze zm.) do regulacji Dyrektywy energetycznej. Skutkiem utrzymywania tej niezgodności w porządku krajowym jest powstanie nadpłaty na rzecz wnioskodawcy, który - jako producent - podatek akcyzowy za miesiące od sierpnia do grudnia 2008r. uiszczał na zasadach obowiązujących w ustawie o podatku akcyzowym.