Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2013 r., sygn. I GSK 1035/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Maria Myślińska (spr.) Sędzia NSA Zofia Borowicz Protokolant Michał Mazur po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "O. E. & V. S." Spółki z o.o. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 21 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 126/11 w sprawie ze skargi "O. E. & V. S." Spółki z o.o. w S. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w S. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od "O. E. & V. S." Spółki z o.o. w S. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w S. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Sz 126/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. oddalił skargę "O. E. &V. S." Spółki z o.o. w S. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w S. (dalej: organ odwoławczy) z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...], w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej zobowiązanie w podatku akcyzowym za lipiec 2005 r., z następującym uzasadnieniem.

Naczelnik Urzędu Celnego w S. decyzją z dnia [...] października 2010 r., nr [...], określił "O. E. &V. S." Spółce z o.o. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za lipiec 2005 r., w wysokości 27.085,00 złotych wraz z odsetkami od wpłat dziennych z w kwocie 152,80 złotych.

Ten sam organ postanowieniem z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...], wydanym na podstawie art. 239b § 3 w związku z art. 239b § 1 pkt 4 oraz art. 239b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa.), nadał rygor natychmiastowej wykonalności ww. decyzji nieostatecznej z dnia [...] października 2010 r., z uwagi na zaistnienie przesłanek, o których mowa w art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 Ordynacji podatkowej, polegających na tym, że okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące oraz że istnieje uzasadniona obawa, iż zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane.