Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. II GSK 83/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Robotowska Sędziowie NSA Maria Jagielska (spr.) Małgorzata Rysz Protokolant Tomasz Haintze po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. S. A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia 14 września 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 404/11 w sprawie ze skargi P. S. A. w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem objętym skargą kasacyjną Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. oddalił skargę P. S.A. w W. (dalej: P. S.A.) na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z [...] maja 2011 r. w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym.

Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji wskazał, że Prezydent Miasta B. wystawił [...] lutego 2011 r. na P. S.A. tytuł wykonawczy dotyczący niezapłaconego podatku od nieruchomości. W dniu 15 marca 2011 r. Spółka wniosła zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego, opierając je na braku właściwości miejscowej organu egzekucyjnego, to jest Prezydenta Miasta B. Jako podstawę prawną zarzutów wskazała art. 33 pkt 9 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), dalej: u.p.e.a.

Postanowieniem z [...] marca 2011 r. Prezydent Miasta B. uznał zarzuty za nieuzasadnione. Jako podstawę swojej właściwości wskazał art. 22 § 2 i 4 u.p.e.a. Ponadto organ stwierdził, że egzekucja okazała się całkowicie skuteczna.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. postanowieniem z dnia [...] maja 2011 r. utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta B. Zdaniem organu w sprawie znajduje zastosowanie § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 137, poz. 1541 ze zm.), dalej jako: rozporządzenie z dnia 22 listopada 2001 r., zgodnie z którym jeżeli wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym bezzwłocznie stosuje środek egzekucyjny z zastrzeżeniem ust. 3. Przepis ten stanowi, że jeżeli wierzycielowi będącemu jednocześnie organem egzekucyjnym nie jest znany znajdujący się na terenie jego działania majątek zobowiązanego, z którego może prowadzić egzekucję, kieruje tytuł wykonawczy do organu egzekucyjnego uprawnionego do dochodzenia tego samego rodzaju należności pieniężnych, na którego terenie znajduje się majątek zobowiązanego. Odnosząc się do kwestii właściwości miejscowej organ wyjaśnił, że przepisy § 6 ust. 2, 3 i 5 rozporządzenia z dnia 22 listopada 2001 r. należy rozpatrywać w połączeniu z art. 22 § 2 i 3 u.p.e.a. SKO stwierdziło, że skoro Prezydent Miasta B. jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania środków egzekucyjnych w ograniczonym zakresie i prowadzona przez niego egzekucja okazała się w całości skuteczna, to niezasadnym i bezcelowym było skierowanie tytułu wykonawczego do właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego celem prowadzenia dalszego postępowania egzekucyjnego.