Wyrok NSA z dnia 8 marca 2013 r., sygn. II GSK 2262/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia del. WSA Wojciech Kręcisz Protokolant Dorota Gaj-Mizerska po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. P. Spółki z o.o. w G. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 17 sierpnia 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 695/11 w sprawie ze skargi P. P. Spółki z o.o. w G. W. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 695/11, oddalił skargę P. P. Sp. z o.o. w G. W. na decyzję z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis.

Wyrok zapadł na tle następującego stanu faktycznego sprawy:

Pismem z 6 marca 2009 r. P. P. Sp. z o.o. w G. W. (dalej: "skarżąca") zwróciła się do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: "PFRON") o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis. Wnioskowana kwota pomocy wyniosła 52.000 zł. Do pisma skarżąca załączyła dokumentację potwierdzającą dokonanie wydatku. Przedstawiła również Indywidualne Programy Rehabilitacji (IPR) utworzone dla trzech pracowników niepełnosprawnych.

Postanowieniem z dnia 15 lipca 2009 r. Zastępca Prezesa PFRON odmówił wydania zaświadczenia o pomocy de minimis, które to postanowienie w następstwie wniesionego przez skarżącą zażalenia Minister Pracy i Polityki Społecznej postanowieniem z dnia 4 września 2009 r. utrzymał w mocy.