Wyrok NSA z dnia 12 września 2013 r., sygn. I FSK 1347/12

Użyty w art. 89a ust. 4 (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwrot „należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie” nie obejmował jej zbycia.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2690/11 w sprawie ze skargi K. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 29 czerwca 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2690/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi K. sp. z o.o. z siedzibą w W. uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z 9 czerwca 2011 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług oraz zasądził na rzecz spółki zwrot kosztów postępowania.

1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług. Opisując zdarzenie przyszłe spółka wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług doradztwa podatkowego. Gdy ma trudności w uzyskiwaniu płatności od swoich klientów, w odniesieniu do wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej "u.p.t.u."), wysyła do dłużników zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego, zgodnie z przysługującym jej uprawnieniem. Jeśli dłużnik nie ureguluje należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, spółka po uprzednim sprawdzeniu, że wszystkie wymogi wymienione w art. 89a ust. 2 u.p.t.u. są spełnione, dokonuje korekty zmniejszającej kwotę podatku należnego, wynikającą z tych należności. W niektórych przypadkach, po dokonaniu ww. korekty w trybie art. 89a u.p.t.u., spółka rozważa zbycie za wynagrodzeniem na rzecz osób trzecich wierzytelności, w stosunku do których dokonała ww. korekty. W związku z tym spółka zapytała, czy prawidłowe jest jej stanowisko, zgodnie z którym zbycie na rzecz osób trzecich wierzytelności, w stosunku do których dokonano korekty VAT należnego, o jakiej mowa w art. 89a ust. 1 u.p.t.u., nie powoduje po jej stronie obowiązku "odwrócenia" korekty (dokonania korekty zwiększającej), zgodnie z art. 89a ust. 4 u.p.t.u. Jednocześnie spółka stwierdziła, że - w jej ocenie - zbycie ww. wierzytelności na rzecz osób trzecich, nie generuje po jej stronie obowiązku dokonania korekty zwiększającej. Nie dochodzi bowiem do "uregulowania należności" w rozumieniu art. 89a ust. 4 u.p.t.u. Strona podkreśliła, że przepisy podatkowe nie wprowadzają żadnych ograniczeń w zakresie możliwości zbycia wierzytelności po dokonaniu korekty z art. 89a ust. 1 u.p.t.u. Zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 4 u.p.t.u. aby można było obniżyć VAT należny, wierzytelność nie może być zbyta jedynie na moment dokonywania korekty. Treść art. 89a ust. 4 ustawy wskazuje na obowiązek "odwrócenia" korekty jedynie, gdy dojdzie do "uregulowania należności", co należy rozumieć wyłącznie jako dokonanie spłaty na rzecz spółki przez dłużnika.