Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2014 r., sygn. I FSK 1052/13

W sytuacji gdy ustawodawca z dniem 1 grudnia 2008 r., zmieniając w sposób zaskakujący i radykalny termin określony w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie przewidział żadnej regulacji intertemporalnej, do wierzytelności powstałych przed 1 grudnia 2008 r. powinien znaleźć zastosowanie art. 89a ust. 2 pkt 5 u.p.t.u. w brzmieniu obowiązującym do tej daty.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA (del.) Bartosz Wojciechowski (sprawozdawca), , Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 985/12 w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 14 marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz A. G. kwotę 2104 (słownie: dwa tysiące sto cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 grudnia 2012 r., sygn.. akt III SA/Gl 985/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę A.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 14 marca 2012 r. wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy, sąd pierwszej instancji podał, że w trakcie czynności kontrolnych ustalono, iż w korekcie deklaracji VAT-7 za grudzień 2010 złożonej w dniu 13 kwietnia 2011 r. podatnik dokonał korekty podatku należnego o kwoty podatku należnego wynikającego z trzech faktur ( nr 378/2008 z dnia 28 października 2008 r., nr 386/2008 z dnia 31 października 2008 r. oraz nr 419/2008 z dnia 12 grudnia 2008 r.) wystawionych dla PPHIJ E. M. K. z siedzibą w G. w związku z faktem, iż nabywca faktur nie dokonał płatności całości kwoty z nich wynikającej, tj. z kwoty opiewającej łącznie na 149.983,51 zł, wpłacono na rzecz A. G. jedynie 74.757,84 zł. Pismem z dnia 29 listopada 2010 r. podatnik powiadomił M. K. o zamiarze dokonania korekty podatku należnego z tytułu niezapłaconych faktur, dokumentujących sprzedaż towaru, na które to pismo nie otrzymał odpowiedzi. Nie doszło również do uregulowania brakującej części należności. Kierując się zatem uprawnieniem wynikającym treści art. 89 a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (t.j. Dz.U Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej "ustawa o VAT") podatnik dokonał korekty podatku należnego. Organy uznał jednak, że podatnik nie spełnił warunku wynikającego z art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT, gdyż od daty wystawienia faktur minęły 2 lata, a zatem podatnikowi nie przysługiwało już prawo do dokonania korekty podatku należnego z tytułu nieściągniętych wierzytelności z faktur z 2008 r. Organ I instancji podkreślił, iż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. możliwość korekty podatku należnego istniała w sytuacji, gdy od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęło 5 lat, licząc od początku roku, w którym została wystawiona faktura. Jednak w związku z art. 1 pkt 44 lit.c ustawy z dnia 7 stycznia 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2008r. Nr 209, poz. 1320) od dnia 1 grudnia 2008 r. obowiązuje termin 2-letni, a brak przepisów przejściowych, precyzujących jakich wierzytelności dotyczy ta regulacja powodował, że zdaniem organu w momencie korzystania z ulgi podatnik winien zastosować regulacje obowiązujące w dniu dokonywania korekty, choć dotyczyły one stanów faktycznych zaistniałych przed dokonaniem zmian w obowiązujących przepisach. W tym stanie faktycznym i prawnym Naczelnik Urzedu Skarbowego w M. decyzją z dnia 22 grudnia 2011 r. określił za grudzień 2010 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług w wysokości 104 174,00 zł i w tej samej wysokości kwotę do zwrotu na rachunek bankowy podatnika. Jako materialnoprawną podstawę decyzji powołał art. 89 a ust. 1, ust. 1 a, ust. 2, ust. 3, ust. 4, ust. 5, ust.6, art. 99 ust. 1 i ust. 22, art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.