Wyrok NSA z dnia 16 lipca 2013 r., sygn. II FSK 2208/11

Zarzut naruszenia tego przepisu p.p.s.a. jako samodzielnej podstawy kasacyjnej może być skutecznie postawiony w dwóch przypadkach: (a) gdy uzasadnienie wyroku nie zawiera wszystkich elementów, wymienionych w tym przepisie i (b) gdy w ramach przedstawienia stanu sprawy, wojewódzki sąd administracyjny nie wskaże, jaki i dlaczego stan faktyczny przyjął za podstawę orzekania.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Andrzej Jagiełło, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 1457/10 w sprawie ze skargi M.W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 11 października 2010 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 12 maja 2011 r., I SA/Łd 1457/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę M. W. (dalej: Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. (dalej: Dyrektor IS) z dnia 11 października 2010 r., nr [...], w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowy od osób fizycznych za 2006 r. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a.). Wyrok jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Łodzi):

2.1. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania WSA w Łodzi podał, że decyzją z dnia 29 marca 2010 r., nr [...], Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (dalej: Dyrektor UKS) określił Skarżącej zobowiązanie podatkowe w ww. podatku za 2006 r. w kwocie 66.943 zł. Dyrektor UKS ustalił, że Skarżąca prowadziła w 2006 r. podatkową księgę przychodów i rozchodów, w której ewidencjonowała przychody z działalności gospodarczej, w tym m.in. ze sprzedaży 60 sztuk używanych samochodów osobowych, nabytych w Niemczech i na terenie kraju (dokumentami księgowymi były faktury VAT i VAT-marża, wystawione dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, na łączną kwotę 85.865,15 zł). W toku postępowania kontrolnego stwierdzono zaniżenie przychodu na skutek obniżenia wartości sprzedawanych samochodów. W ocenie Dyrektora UKS ceny sprzedaży wykazane w fakturach VAT i fakturach VAT-marża były kilkakrotnie niższe od podanych w publikacjach miesięcznych o nazwie "Pojazdy samochodowe - wartości rynkowe (Notowania Ogólnopolskie)" Wydawnictwa Stowarzyszenia Rzeczoznawców Samochodowych Ekspert Mot oraz Spółki Akcyjnej Eksperci Techniczno-Motoryzacyjni "Rzeczoznawcy - PZM" rok wydania 2006. Opierając się na zeznaniach świadków (nabywców aut), umowach kredytowych zawieranych na zakup spornych aut i polisach ubezpieczeniowych zawieranych przez nabywców samochodów, Dyrektor UKS ustalił, że w 24 przypadkach sprzedaży samochodów na fakturach VAT-marża oraz fakturach VAT, dokumentujących ich sprzedaż, zaniżona została wartość sprzedaży. Tym samym Skarżąca nie wykazała rzeczywistych kwot, które otrzymała od nabywców samochodów. Działając na podstawie art. 193 § 1 i 2 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej: o.p.) i przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. nr 152, poz. 1475 ze zm.; dalej: rozporządzenie MF) Dyrektor UKS uznał podatkową księgę przychodów i rozchodów z roku 2006 r. za nierzetelną w zakresie ewidencjonowania osiągniętych przychodów. Przy czym, mając na uwadze brzmienie art. 23 § 2 o.p., odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, ponieważ uznał, że dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione innymi dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwalają na jej określenie. Dyrektor UKS przyjął przychody osiągnięte przez firmę Skarżącej w 2006 r. w wysokości 86.185,15 zł (wg danych z podatkowej księgi przychodów i rozchodów), powiększone o wartość niezaewidencjonowanej sprzedaży w wysokości 208.811,48 zł, którą ustalono w oparciu o dowody z zeznań świadków i pomniejszone o kwotę 163,94 zł (pomyłkowo zawyżono przychód z faktury nr 2/06). Koszty uzyskania przychodów przyjęto na podstawie dowodów ich poniesienia, prawidłowo zaewidencjonowanych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.