Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 2192/11

Zapłata kary umownej w celu zminimalizowania strat chroni źródło przychodu, jakim jest działalność gospodarcza podatnika i dlatego powinny być uznane za koszty podatkowe.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędziowie NSA Anna Dumas, WSA del. Lidia Ciechomska-Florek (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Po 342/11 w sprawie ze skargi A. spółki z o.o. z siedzibą w P. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 13 stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz A. spółki z o.o. z siedzibą w P. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. [pic]

Uzasadnienie

Minister Finansów, reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w P., dalej jako Minister Finansów, pismem z 25 lipca 2011 r., wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Po 342/11. Wyrokiem tym Sąd pierwszej instancji uwzględnił skargę firmy A. sp. z o.o. w P. i uchylił zakwestionowaną interpretację dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. We wniosku o interpretację prawa podatkowego

A. Sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej jako spółka lub strona), zwróciła się do Ministra Finansów o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych. W uzasadnieniu wniosku wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest prowadzenie badań laboratoryjnych z zastosowaniem nowych środków ochrony roślin. Do prowadzenia tej działalności konieczne jest posiadanie laboratorium, które spełnia kryteria określone w odrębnych regulacjach, co jest potwierdzone odpowiednimi certyfikatami. Spółka nie posiada własnych nieruchomości. Do prowadzenia działalności wynajmowała pomieszczenia od osoby fizycznej. Umowa została zawarta na czas określony do 2014r. bez możliwości wcześniejszego jej rozwiązania przez którąkolwiek ze stron. W 2009 r. okazało się, iż dotychczas wynajmowane pomieszczenia nie będą od początku 2010r. spełniały wymogów pozwalających kontynuowanie prowadzania badań laboratoryjnych. Spółka wynajęła więc inne pomieszczenia, w których umieściła laboratorium. Z dotychczasowym wynajmującym prowadziła negocjacje dotyczące warunków rozwiązania umowy najmu. Ostatecznie strony umowy zawarły ugodę sądową, mocą której rozwiązano umowę najmu, w zamian spółka zobowiązała się do zapłaty na rzecz wynajmującego odszkodowania stanowiącego wielokrotność czynszu najmu, którego termin płatności jeszcze nie nastąpił.