Wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. I FSK 359/12

Regulacja zawarta w art. 108 ustawy o VAT, ma charakter sankcyjny i służy zapobieganiu nadużyciom w zakresie prawa do odliczenia podatku wykazanego na fakturze, realizując ten cel niewątpliwie stanowi narzędzie ochrony interesów Skarbu Państwa.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Izabela Najda-Ossowska, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 966/11 w sprawie ze skargi W. S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 18 maja 2011 r. nr [...], [...], [...], w przedmiocie obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług za styczeń, luty i marzec 2008 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od W. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 420 zł (słownie: czterysta dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji oraz przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 15 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 966/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżone przez W. S. decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 18 maja 2011 r. wydane w przedmiocie obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług za styczeń, luty i marzec 2008 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że w wyniku czynności sprawdzających przeprowadzonych u kontrahentów strony: L. S., B. M., K. M. - właścicielki firmy W. B., A. M. - właściciela firmy F., H. S., K. S. - właściciela firmy S.-B., W. G. - właściciela firmy U. O., S. O. - właściciela firmy K., Z. M., M. K. - właściciela P. "S.-B.", S. K. - właściciela firmy B., S. B., D. K. i P. P. ustalono, że posiadają oni faktury VAT wystawione przez firmę skarżącego, nie zaewidencjonowane w rejestrach sprzedaży skarżącego i nie rozliczone przez niego w deklaracjach VAT-7. W trakcie kontroli podatkowej W. S. złożył pisemne wyjaśnienie dotyczące sklepu w B., z którego wynika, że znalazł kopie niezaewidencjonowanych faktur z lat 2008-2010, do preparowania których przyznał się jego pracownik M J. Za te faktury otrzymywał od klientów połowę wartości podatku VAT. Po usłyszeniu takich wyjaśnień W. S. zadzwonił do Komendy Powiatowej w B. Następnie podniósł, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. wystąpił do właściwych organów podatkowych o przeprowadzenie czynności sprawdzających u wszystkich kontrahentów, dla których pracownik W. S. - M. J. - wystawił niezaewidencjonowane faktury. Z ustaleń organów wynikało, że w styczniu, lutym i marcu 2008 r. nie zostało zewidencjonowanych i rozliczonych w deklaracji VAT-7 za te miesiące, 9 faktur VAT wystawionych przez pracownika - firmy P.U.H. W. S. - M. J., na łączną kwotę podatku VAT w wysokości 5.492,38 zł. Natomiast nabywcy ujęli powyższe faktury w rejestrach zakupów i na ich podstawie dokonali odliczenia podatku naliczonego VAT.