Wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. I FSK 772/12

Cesja wierzytelności jest niewątpliwie przeniesieniem prawa do wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu ustawy należy ją więc zaliczyć do kategorii usług. Faktyczne opodatkowanie świadczenia uzależnione jest od wielu dodatkowych czynników jak odpłatność, czy dokonanie przez podatnika. Obecnie w odniesieniu do każdej płatności pieniężnej rozpatrywać należy, czy nie stanowi ona otrzymanego wynagrodzenia za jakieś świadczenia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Barbara Wasilewska (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12 w sprawie ze skargi M. E. C. Sp. z o. o. w O. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 5 lutego 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ministra Finansów na rzecz M. E. C. Sp. z o. o. w O. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Wyrokiem z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uchylił zaskarżoną przez M. Sp. z o.o. w O. (zwana dalej "Spółką") interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 5 lutego 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Stan sprawy przedstawiony przez Sąd I instancji

We wniosku z dnia 5 listopada 2009 r. Spółka wskazała, że przedmiotem jej działalności jest sprzedaż energii cieplnej i elektrycznej. W dniu 10 czerwca 2009 r. nabyła na podstawie umowy przelewu wierzytelności od spółki X (zbywca) wierzytelność jaka przysługiwała zbywcy od dłużnika - spółki Υ z tytułu udzielonej pożyczki. Umowa została sporządzona w oparciu o przepisy art. 509, 510, 511 Kodeksu cywilnego. Spółką sprzedaje energię cieplną spółce X w związku z czym swoje zobowiązanie z tytułu zakupu wierzytelności uregulowała poprzez wzajemną kompensatę. Należność od dłużnika - spółki Y, z którym Spółka również prowadzi transakcje handlowe (kupuje materiały i towary), wyegzekwowała także poprzez wzajemne potrącenia. Spółka nabyła wierzytelność za cenę równą nominalnej. Spółka nie zajmuje się profesjonalnie obrotem wierzytelnościami, a przedmiotowe wierzytelności nabyła od zbywcy, aby dokonać kompensaty wzajemnych rozrachunków, zarówno pomiędzy zbywcą, który jest odbiorcą energii cieplnej, jak i dłużnikiem, od którego kupuje materiały i towary. Transakcja miała charakter jednorazowy, zawierając umowę przelewu wierzytelności strony nie określiły kwoty wynagrodzenia ani prowizji, gdyż intencją stron było jedynie odzyskanie wierzytelności poprzez dokonanie wzajemnych kompensat pomiędzy zbywcą, podatnikiem i dłużnikiem. Na tle tego stanu faktycznego zadano następujące pytanie: