Wyrok NSA z dnia 9 maja 2013 r., sygn. II FSK 1897/11

Ewidencja gruntów i budynków, o której mowa w art. 21 ust. 1 p.g.k., nie może stanowić przedmiotu merytorycznej oceny sądów administracyjnych w sprawie podatkowej, w której do sądu pierwszej instancji nie zostały, bo nie mogły zostać zaskarżone, odrębne od podatkowych akty lub czynności z zakresu prowadzenia wymienionej ewidencji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2161/10 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 29 czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2161/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 29 czerwca 2010 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r.

Rozstrzygnięcie powyższe zapadło w następującym stanie faktycznym. Burmistrz Miasta P. decyzją z dnia 28 stycznia 2010 r. ustalił S. S. (dalej: "skarżący") podatek od nieruchomości na 2010 r. w wysokości 306 zł dla nieruchomości położonej w P., przy ul. S. Za podstawę opodatkowania przyjęto grunty o powierzchni 595 m² oraz komórki o powierzchni 32 m². Organ pierwszej instancji wskazał, iż podatek ustalono w oparciu o informację w sprawie podatku od nieruchomości z dnia 15 kwietnia 2008 r. oraz danych z ewidencji gruntów i budynków według następującego wyliczenia: grunty 595 m² według stawki 0,38 zł daje kwotę 226,10 zł, komórki 32 m² według stawki 2.50 zł, co dało kwotę 80,00 zł.