Wyrok NSA z dnia 11 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 1928/11

Ewidencja gruntów i budynków, o której mowa w art. 21 ust. 1 p.g.k., nie może stanowić przedmiotu merytorycznej oceny sądów administracyjnych w sprawie podatkowej, w której do sądu pierwszej instancji nie zostały, bo nie mogły zostać zaskarżone, odrębne od podatkowych akty lub czynności z zakresu prowadzenia wymienionej ewidencji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Andrzej Jagiełło, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 12 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Rz 147/11 w sprawie ze skarg H. R. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia 20 grudnia 2010 r. nr [...], [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2008 i 2009 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 12 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 147/11, oddalił skargę H. R., dalej również jako: "skarżąca" na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R., z dnia 20 grudnia 2010 r. o numerach A., B. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2008 r. oraz 2009 r. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. ), określanej dalej p.p.s.a.

Z ustaleń stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyżej przywołanym wyroku wynika, że decyzjami z dnia 20 grudnia 2010 r. nr A. i B. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R., dalej jako: "SKO", po rozpoznaniu odwołań H. R. od decyzji Prezydenta Miasta R. z dnia 3 sierpnia 2009 r. NR 1. i NR 2. w przedmiocie ustalenia skarżącej wysokości łącznego zobowiązania pieniężnego za 2008 r. oraz za 2009 r. na kwotę odpowiednio 1469 zł i 2518 zł - utrzymało w mocy zaskarżone decyzje. Organy ustaliły, iż w dniu 29 kwietnia 2009 r. skarżąca działając przez pełnomocnika złożyła informacje o posiadanych przez nią nieruchomościach i obiektach budowlanych za okres od 31 maja 2008 r., w której do opodatkowania zadeklarowała: budynek o powierzchni użytkowej 469,90 m2 oraz grunt rolny zabudowany o powierzchni 0,3908 ha. Wynikające z tej informacji dane dotyczące przedmiotu opodatkowania znalazły potwierdzenie w ewidencji gruntów. Z wypisu z rejestru gruntów wynika bowiem, iż skarżąca jest właścicielem działki o nr ewidencyjnym [...] położonej w R. sklasyfikowanej jako "grunty rolne zabudowane", na której posadowiony jest budynek oznaczony jako "inny niemieszkalny". Organ I instancji opierając się na powyższych danych, które nie uległy zmianie w 2009 r. ustalił na ich podstawie wysokość obciążającego skarżącą łącznego zobowiązania pieniężnego za lata 2008 i 2009. Dla ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości przyjęto stawkę właściwą dla pozostałych budynków i ich części w tym również zajęte na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego. Natomiast SKO dodatkowo zauważyło także, iż wyeliminowanie budynku byłego kurnika z podstawy opodatkowania, mogłoby mieć miejsce jedynie w razie uznania, iż obiekt ten utracił elementy konstrukcyjne pozwalające na zaliczenie go do przedmiotów opodatkowania zgodnie z art. 1a ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm.), dalej jako "u.p.o.l.".