Wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2012 r., sygn. II FSK 985/11

O tym czy dany grunt jest lasem dla celów podatkowych decyduje zapis w ewidencji gruntów. Tego dowodu nie mogą, samodzielnie kwestionować organy podatkowe na podstawie art. 194 § 3 O.p. z pominięciem zapisu w ewidencji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Maciej Jaśniewicz, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Nadleśnictwa Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 26 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Bk 593/10 w sprawie ze skargi Nadleśnictwa Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 20 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2005 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 stycznia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, sygn. akt I SA/Bk 593/10, oddalił skargę Nadleśnictwa Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 20 września 2010 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2005 r.

W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z dnia 21 października 2008 r. Burmistrz Z. określił Nadleśnictwu Z. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r. w kwocie 78.689,00 zł. Podatkiem obciążono znajdujące się we władaniu podatnika grunty o powierzchni 605.300 m2. W wyniku odwołania od powyższej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. postanowieniem z 3 lutego 2009 r. zwróciło sprawę organowi pierwszej instancji w celu dokonania wymiaru uzupełniającego polegającego na zmianie decyzji. Powodem było nie ujęcie przez ten organ wszystkich przedmiotów opodatkowania znajdujących się we władaniu podatnika.

Decyzją z 26 sierpnia 2009 r. Burmistrz Z. zmienił decyzję z 21 października 2008 r., poprzez określenie Nadleśnictwu kwoty zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2005 r. w kwocie 82.339,00 zł. Od tej decyzji strona złożyła odwołanie podtrzymując, że organ oparł się na danych z ewidencji gruntów i budynków, która jest niezgodna ze stanem faktycznym. Wykazane w ewidencji grunty nigdy nie były i nie są terenem kolejowym, a faktycznie stanowią drogi leśne i dlatego nie podlegają podatkowi od nieruchomości.