Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2013 r., sygn. II FSK 1031/12

Zasada lojalności państwa wobec obywatela wiąże wówczas, gdy spełnione zostaną równocześnie następujące przesłanki: 1) przepisy prawa muszą wyznaczać pewien horyzont czasowy dla realizowania określonych przedsięwzięć (w prawie podatkowym horyzont ten musi przekraczać okres roku podatkowego), 2) przedsięwzięcie to - ze swej natury - musi mieć charakter rozłożony w czasie i nie może się zrealizować w wyniku jednorazowego znaczenia gospodarczego, 3) obywatel musi faktycznie rozpocząć określone przedsięwzięcie w okresie obowiązywania owych przepisów.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędziowie NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), NSA del. Jan Grzęda, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. spółki z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 276/11 w sprawie ze skargi B. spółki z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 9 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za kwiecień 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. spółki z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w W. kwotę 1.800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. [pic]

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 276/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 9 grudnia 2010 r., nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za kwiecień 2010 r.

Rozstrzygnięcie powyższe zapadło w następującym stanie faktycznym.

B.sp. z o.o. w W.(dalej: jako skarżąca lub spółka) wniosła, pismem z dnia 22 lipca 2010 r., o stwierdzenie nadpłaty w podatku od gier w związku z wniesieniem przez nią korekty deklaracji dla tego podatku za kwiecień 2010 r. We wniosku podała, że w pierwotnie złożonej deklaracji wykazała podatek w zawyżonej kwocie, przyjmując błędnie stawkę określoną w art. 139 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm., dalej u.g.h.), zamiast stawki przewidzianej w art. 45 a ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r., Nr 4, poz. 27 ze zm., dalej: u.g.z.w.). W związku z tym wskazała, że za kwiecień 2010 r. prawidłowa kwota podatku od gier wynosi 41.866 zł, zaś nadpłata 18.449 zł. Wyjaśniając źródło nadpłaty podniosła, że pomimo utraty mocy obowiązującej przez u.g.z.w., zachowała prawo do opodatkowania działalności z gier na automatach o niskich wygranych na zasadach określonych w tej ustawie, na czas trwania wydanego w oparciu o jej przepisy zezwolenia. Powyższego nie zmienia, zdaniem skarżącej, fakt obowiązywania od początku 2010 r., nowej ustawy (u.g.h), która nie zawiera przepisów przejściowych, przyznających prawo stosowania poprzednio obowiązującej stawki podatkowej podmiotom, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych w oparciu o uchyloną ustawę. Art. 139 ust. 1 u.g.h. (ustanawiający znacznie wyższą stawkę podatkową niż poprzednia ustawa) nie może bowiem mieć w sprawie zastosowania, z uwagi na to, że ustawa ta została wprowadzona w życie z naruszeniem procedury notyfikacji, o której mowa w Dyrektywie 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. w sprawie ustanowienia wymiany informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz przepisów usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. U. WE L 204 z 21 lipca 1998 r. ze zm., dalej, jako Dyrektywa 98/34/WE.).