Wyrok NSA z dnia 22 marca 2013 r., sygn. I FSK 518/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. P. Sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 1600/11 w sprawie ze skarg T. P. Sp. z o.o. w K. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 20 października 2010 r. nr od [...] do [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. P. Sp. z o.o. w K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 3.600,00 zł (słownie: trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji oraz przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 1600/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi T. P. spółka z o.o. w K. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 20 października 2010 r., wydane w przedmiocie podatku od towarów i usług od stycznia do grudnia 2006 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że spółka w dniu 7 września 2009 r. skorygowała pierwotne rozliczenie w podatku od towarów i usług od stycznia do grudnia 2006 r., zwiększając podatek naliczony do odliczenia, dowodząc, iż korekty związane są z nabywanymi towarami służącymi sprzedaży opodatkowanej, dającej co do zasady prawo do odliczenia podatku naliczonego, przy czym nie odliczono go wcześniej z uwagi na dyspozycję art. 88 ust. 1 pkt 3 i art. 86 ust. 3 i ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej jako "ustawa o VAT"). Spółka uznała, że wymienione przepisy są sprzeczne z art. 17 ust. 2 i art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku. Ponadto na etapie odwołań od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej wydanych po przeprowadzonej w spółce kontroli podatkowej, spółka zarzuciła, iż organ podatkowy nie zastosował prawidłowej stawki podatku VAT 7% w odniesieniu do sprzedaży gum bezcukrowych i wody naturalnej, w sytuacji, gdy spółka błędnie opodatkowała tę sprzedaż stawką 22%. Tym samym, zdaniem spółki naruszony został art. 41 ust. 2 w związku z poz. 34 i 68 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. Spółka zarzuciła też, że organ podatkowy nie uwzględnił w badanym okresie przekazanych przez nią nieodpłatnych bonów w ramach akcji promocyjnych tożsamych z rabatem, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, tym samym naruszając ten przepis.