Wyrok NSA z dnia 19 marca 2013 r., sygn. II FSK 1528/11

1. Nazwanie poszczególnych operacji zmierzających do oszacowania podstawy opodatkowania szacowaniem przychodu i ustaleniami w zakresie kosztów nie jest właściwe mając na uwadze posługiwanie się terminami języka prawnego i prawniczego. Nie stanowi jednak takiej wady postępowania podatkowego, która mogłaby mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

2. Szczególny przypadek, o jakim mowa w art. 207 § 2 P.p.s.a., polega na iluzoryczności pomocy prawnej przejawiającej się w ogólnikowości skargi, braku merytorycznych zarzutów lub ich uzasadnienia oraz niepełnej wiedzy pełnomocnika w zakresie prowadzonej sprawy.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 244/10 w sprawie ze skarg S. K. i E. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 11 lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, 3) przyznaje od Skarbu Państwa - z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach - doradcy podatkowemu P. Z. kwotę 1.000 (jeden tysiąc) złotych zwiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 29 grudnia 2010 r., I SA/Ke 244/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargi S.K. i E. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 11 lutego 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. Jak wynika ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji, przeprowadzona w firmie skarżącego kontrola podatkowa i analiza dokumentacji księgowej dotyczącej działalności gospodarczej w zakresie usług transportowych, sprzedaży paliwa, artykułów przemysłowych oraz materiałów budowlanych wykazała nierzetelność prowadzonej księgi przychodów i rozchodów. Organ kontroli ustalił m.in., że w roku 2003 skarżący zaliczył do kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup paliwa wynikające z dwukrotnie księgowanych faktur lub też faktur fikcyjnych, które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji. Decyzją z dnia 30 września 2009 r. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w K. określił S. i E. K. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 356 448 zł. Organ na podstawie art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) pominął prowadzoną przez skarżącego księgę przychodów i rozchodów i określił podstawę opodatkowania w drodze oszacowania.