Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. II FSK 3183/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia del. WSA Lidia Ciechomska-Florek, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 2120/11 w sprawie ze skarg M. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 12 października 2011 r. nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku od gier za okres od stycznia do lipca 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. sp. z o.o. z siedzibą w K. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w K. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 2120/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi M. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 8 września 2011 r., w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec i lipiec 2010 r.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że decyzjami z dnia 22 lipca 2011 r. Naczelnik Urzędu Celnego w K. odmówił M. spółce z o.o. stwierdzenia nadpłaty za poszczególne miesiące. Organ pierwszej instancji wskazał, że pismem z dnia 30 sierpnia 2010 r. spółka złożyła wnioski o stwierdzenie nadpłaty w podatku od gier za wskazane okresy, dołączając korekty deklaracji. Skarżąca uzasadniła powyższe niezgodnością art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.; zwana dalej: "u.g.h.") z Konstytucją RP i prawem Unii Europejskim oraz wskazała, że w tej sytuacji zastosowanie powinien znaleźć art. 45a ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27, ze zm.; zwana dalej: "u.g.z.w."). Bezskuteczność art. 139 ust. 1 u.g.h. względem skarżącej miała wynikać z braku notyfikacji przepisów u.g.h. Komisji Europejskiej.