Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2013 r., sygn. I FSK 236/12

Przepis art. 181 O.p. wprowadza odstępstwo od reguły bezpośredniego prowadzenia postępowania dowodowego przez organ podatkowy i w istotny sposób ogranicza zasadę bezpośredniości. Dopuszcza aby w postępowaniu podatkowym były wykorzystane dowody i materiały zgromadzone w innych postępowaniach podatkowych i postępowaniach karnych, co w konsekwencji powoduje, że nie istnieje prawny nakaz, aby w toku postępowania podatkowego koniecznym było powtórzenie przesłuchania świadka, który zeznawał w takim postępowaniu.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (spr.), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 629/11 w sprawie ze skargi R. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 28 kwietnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2006 r. oraz styczeń 2007 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna R. M. dotyczy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 629/11, w którym Sąd ten, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "Ppsa", oddalił jego skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2006 r. oraz styczeń 2007 r.

Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu sprawy wynikało, że skarżący prowadził działalność gospodarczą pod firmą PH O. R. M. z siedzibą w G. W spornych okresach rozliczeniowych Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. zakwestionował skarżącemu prawo do odliczenia z faktur dokumentujących zakup złomu, wystawionych przez PPU P. M. K. Uznał bowiem, że faktury te zostały wystawione przez podmiot nieistniejący w obrocie gospodarczym oraz dokumentowały zdarzenia, które nie miały miejsca w rzeczywistości pomiędzy podmiotami wskazanymi jako sprzedawca i nabywca