Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2013 r., sygn. II FSK 2054/12

Konstytucyjna interpretacja ochrony interesów w toku nie może polegać tylko na powoływaniu się na potrzebę ochrony rozpoczętych przedsięwzięć gospodarczych i wynikające z tego ryzyko gospodarcze. Wśród koniecznych przesłanek konstytucyjnej ochrony interesów w toku występować musi także zobowiązanie normodawcy, a w konsekwencji także organu stosującego te normy, do respektowania pewnej granicy czasowej (horyzontu czasowego), wyznaczającej zobowiązania władzy państwowej dotyczące określania podatków. Ów horyzont czasowy musi jednak wynikać wyraźnie z przepisu prawnego, a nie tylko być konsekwencją zamiarów podatnika.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, Sędziowie NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), WSA del. Maciej Jaśniewicz, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "S." spółki z o.o. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1771/11 w sprawie ze skargi "S." spółki z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 29 sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za luty 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "S." spółki z o.o. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w K. kwotę 1.800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 9 marca 2012 r., I SA/Kr 1771/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę S. sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 29 sierpnia 2011 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za luty 2010 r. Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że Naczelnik Urzędu Celnego w K. decyzją z dnia 12 lipca 2011 r. odmówił spółce stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za wskazany wyżej miesiąc podając jako podstawę prawną rozstrzygnięcia art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.), dalej jako: "u.g.h.". Organ podkreślił, że w sprawie mają zastosowanie wyłącznie przepisy ustawy o grach hazardowych z 2009 r. Dla określenia właściwej stawki podatku właściwy zatem był art. 139 ug.h., nie zaś, jak twierdziła spółka we wniosku, art. 45a ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27 ze zm.), dalej: "u.g.z.w.".