Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. II FSK 1231/11

Naczelny Sąd Administracyjny nie może domniemywać intencji strony i samodzielnie uzupełniać, czy też konkretyzować zarzutów kasacyjnych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka, Sędziowie NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), WSA del. Bartosz Wojciechowski, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2590/10 w sprawie ze skargi X. spółki z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2008 r. nr IP-PB3-423-603/08-2/AG w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz X. spółki z o.o. z siedzibą w W. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 2590/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi X. z siedzibą w W. (dalej: "Skarżąca", "Spółka") uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2008 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że spółka wnioskiem z dnia 3 kwietnia 2008 r. zwróciła się do Ministra Finansów o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych. Wskazała przy tym, że prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie powierzchni biurowej, która jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług i zawarła w dniu 12 lutego 2008r. umowę pożyczki z niemieckim bankiem L.B.W. (dalej: "L."). Pożyczka została udzielona w Euro. L. tytułem zawartej umowy przekazał przelewem bankowym w dniu 14 lutego 2008 r. środki pieniężne na rachunek walutowy spółki w banku C. P. A. (dalej: "Bank"). Transakcję do celów księgowych zarachowano według kursu sprzedaży banku (w stosunku EUR/PLN 3,6348). W tym samym dniu środki pieniężne przekazano na rachunek walutowy podmiotu zagranicznego (rezydenta austriackiego) celem uregulowania zobowiązań spółki, zarachowując ją według tego samego kursu sprzedaży banku. Kurs ten spełnia przesłanki określone w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: "u.p.d.o.p."), dotyczące granic maksymalnych odchyleń od kursu średniego NBP, w których musi mieścić się kurs faktycznie zastosowany.