Postanowienie NSA z dnia 2 października 2012 r., sygn. I OZ 726/12

Prawo pomocy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz po rozpoznaniu w dniu 2 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 983/11 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi W. L. na decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Katowicach z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zmiany w ewidencji gruntów i budynków postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 983/11, odmówił W. L. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Geodezyjnego i Kartograficznego w Katowicach z dnia [...] października 2011 r. w przedmiocie odmowy dokonania zmiany w ewidencji gruntów i budynków.

Sąd I instancji, w uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia podniósł, że zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270; dalej: P.p.s.a.), przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pomocnika, następuje, gdy osoba ta wykaże, iż nie jest w stanie pokryć jakichkolwiek kosztów postępowania. Oznacza to, że wnioskodawca, ubiegając się o przyznanie prawa pomocy, powinien w sposób wiarygodny uprawdopodobnić, iż uiszczenie kosztów postępowania oraz kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru przekracza jego możliwości finansowe. Zgodnie z art. 199 P.p.s.a. każda ze stron ponosi koszty związane ze swoim udziałem w sprawie. Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i powinno być przyznane jedynie stronom najuboższym, które nie są w stanie poczynić żadnych oszczędności na poczet prowadzonych spraw sądowych.