Wyrok NSA z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. I OSK 742/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz sędzia NSA Ewa Dzbeńska sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 listopada 2011 r. sygn. akt II SA/Bd 988/11 w sprawie ze skargi I. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia 8 czerwca 2011 r. nr SKO-4110/553/2011 w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego dodatku do zasiłku rodzinnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 listopada 2011 r., sygn. akt II SA/Bd 988/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę I. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia 8 czerwca 2011 r. nr SKO-4110/553/2011 w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego dodatku do zasiłku rodzinnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Decyzją nr 21373/05/2 z dnia 28 kwietnia 2011 r., wydaną na podstawie

art. 30 ust. 1, ust. 2 pkt 4. ust. 5 ust. 6, ust. 7, ust. 8 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r., o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. nr 139, poz. 992 ze zm.) oraz

art. 104 k.p.a., Prezydent Bydgoszczy zobowiązał I. S. do zwrotu nienależnie pobranego dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego na dziecko M. S. za okres od 18 listopada 2005 r. do 31 sierpnia 2006 r. w kwocie 3.773,40 zł wraz z odsetkami (należność główna: 3.773,40 zł, odsetki: 2308,30 zł razem: 6.081,70 zł.

SKO w Bydgoszczy rozpoznając odwołanie I. S. decyzją z dnia 8 czerwca 2001 r. nr SKO: 4110/553/2011 na podstawie art. 1 ust. 1, art. 2, art. 17 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz. U. z 2001 r. nr 79, poz. 856 z późn. zm.), art. 30 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ wskazał, że dla podstawy z art. 30 ust. 2 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie mają znaczenia okoliczności, które są istotne dla zapewnienia pozostałych wymienionych w art. 30 ust. 2 pkt 1 -3 ustawy podstaw.