Wyrok NSA z dnia 24 października 2012 r., sygn. II OSK 1172/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia WSA del. Jerzy Siegień (spr.) Protokolant: Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 24 października 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J.I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 17 lutego 2011 r. sygn. akt II SA/Lu 274/10 w sprawie ze skargi J.I. na postanowienie Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 17 lutego 2011 r., sygn. akt II SA/Lu 274/10, oddalił skargę J.I. na postanowienie Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia [...] lutego 2010 r. w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego.

Przedmiotowy wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.

Upomnieniem z dnia 30 września 2009 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego miasta Lublin wezwał K. i J. małżonków I. do wykonania obowiązku wynikającego z wydanej przez siebie decyzji z dnia [...] listopada 1999 r., nr [...], nakazującej J. I. rozbiórkę tarasu wraz z pomieszczeniem gospodarczym przy ul. K. w Lublinie wraz z uporządkowaniem terenu po rozbiórce.

Wobec niewykonania powyższego obowiązku, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego miasta Lublin w dniu [...] listopada 2009 r. wystawił tytuły wykonawcze w stosunku do K. I. i J. I., w których wskazano, że zostają one skierowane do przymusowego wykonania wymienionego w nim obowiązku o charakterze niepieniężnym, poprzez zastosowanie następujących środków egzekucyjnych: grzywny w celu przymuszenia i wykonania zastępczego. Tytuły wykonawcze, doręczono w dniu 23 listopada 2009 r.

Zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego wniosła zarówno K.I. jak i J.I. K.I. podniosła zarzut błędnego określenia jej jako osoby zobowiązanej do wykonania przedmiotowej rozbiórki, gdyż nieruchomość przy ul. K. w Lublinie jest wyłączną własnością jej męża. Natomiast J.I. zgłosił zarzut niewykonalności obowiązku, niedopuszczalności zastosowanego środka egzekucyjnego oraz zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego. W uzasadnieniu zarzutów podniósł, że obowiązek rozbiórki tarasu egzekwowany jest dopiero po 9 latach od wydania decyzji, a w międzyczasie wyszły na jaw nowe fakty, które przeczą temu obowiązkowi. Taras nie jest bowiem pomieszczeniem gospodarczym, budynek taki znajdował się rzeczywiście na działce, ale został rozebrany w 1996 r. i dopiero później powstał taras. Ponadto w obecnej sytuacji wyburzenie tarasu spowodowałoby szkody w mieniu, gdyż stanowi on zabezpieczenie przed zalaniem domu. Wskazał również, że organy zaniechały możliwości przeprowadzenia legalizacji tarasu.