Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 2012 r., sygn. I OSK 370/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Joanna Banasiewicz, Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędzia del. WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Krakowiecka, po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 października 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 1364/11 w sprawie ze skargi I. J. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 maja 2011 r. nr DPS.I.4153/6/649/AŁ/11 w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 października 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę I. J. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 maja 2011 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Decyzją z dnia 12 maja 2009 r. Wojewoda Mazowiecki wymierzył I. J., prowadzącej bez zezwolenia, w ramach działalności gospodarczej, placówkę zapewniającą całodobową opiekę osobom w podeszłym wieku, przewlekle chorym lub niepełnosprawnym, pod nazwą Pensjonat "(...)" J. I. w Warszawie, przy ul. K. - karę pieniężną w wysokości 10.000 zł oraz orzekł o sposobie i terminie zapłaty. Przedmiotowa decyzja została doręczona stronie w dniu 22 maja 2009 r., a następnie jej pełnomocnikowi w dniu 18 czerwca 2009 r. Odwołanie od powyższej decyzji zostało wniesione osobiście przez skarżącą w dniu 28 maja 2009 r., a Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia 4 lipca 2009 r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1269/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność ww. decyzji Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Sąd wskazał, że jeżeli w postępowaniu administracyjnym skarżąca ustanowiła pełnomocnika, to zgodnie z zasadą oficjalności doręczeń wszelkie pisma procesowe, w tym również decyzje administracyjne i postanowienia, organ administracji publicznej prowadzący postępowanie ma obowiązek doręczyć pełnomocnikowi strony. Oznacza to, że doręczenie pisma stronie, w sytuacji gdy ustanowiła ona pełnomocnika jest bezskuteczne. Jednoczesne doręczenie pisma stronie i pełnomocnikowi wywołuje jedynie ten skutek, że strona jest poinformowana o treści pisma, natomiast bieg terminu do wniesienia środka odwoławczego rozpoczyna się z datą skutecznego doręczenia pisma pełnomocnikowi. Wobec powyższego Sad uznał, że w zaistniałej sytuacji 14 dniowy termin do wniesienia odwołania rozpoczął bieg w dniu 18 czerwca 2009 r., tj. w dniu doręczenia decyzji pełnomocnikowi. Tymczasem skarżąca wniosła odwołanie w dniu 28 maja 2009 r. - a więc przed doręczeniem decyzji pełnomocnikowi, czyli przed rozpoczęciem biegu terminu do wniesienia odwołania. Sąd podniósł również, iż decyzja organu I instancji zawierała pouczenie o sposobie i terminie zaskarżenia przez stronę. Jednakże z adnotacji na decyzji nie wynikało, aby decyzję skierowano także do pełnomocnika. Skarżąca działając w zaufaniu do organu administracji publicznej dostosowała się do pouczenia i złożyła odwołanie. Na skutek nieprawidłowego działania organu I instancji w rezultacie doszło do nieskutecznego złożenia odwołania przez skarżącą. Sąd I instancji wyjaśnił, że w przypadku gdy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, decyzja powinna być doręczona pełnomocnikowi, a jeżeli organ zdecydował się doręczyć decyzję także stronie reprezentowanej przez pełnomocnika, to wówczas powinien ją pouczyć, że bieg terminu do wniesienia odwołania rozpocznie się od dnia doręczenia decyzji pełnomocnikowi. Jeśli zatem Wojewoda Mazowiecki tego nie uczynił, w sprawie ma zastosowanie przepis art. 112 kpa, a okoliczność błędnego pouczenia będzie uzasadniała przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, jeżeli skarżąca z takim wnioskiem wystąpi.