Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2012 r., sygn. I OSK 1077/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Dzbeńska sędzia NSA Anna Lech sędzia del. WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt III SA/Kr 1143/10 w sprawie ze skargi H. U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie umieszczenia w domu pomocy społecznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2012 r. sygn. akt III SA/Kr 1143/10, po rozpatrzeniu skargi H. U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie umieszczenia w domu pomocy społecznej oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:

Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z dnia 3 listopada 2009 r. sygn. akt III RNs 1550/09/P orzekł o umieszczeniu H. U. w Domu Pomocy Społecznej bez wyrażenia przez nią zgody. W tej sytuacji Prezydent Miasta Krakowa, powołując się na treść art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 17 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.) i powyższe postanowienie sądu z dnia 3 listopada 2009 r. decyzją z dnia [...] maja 2010 r. umieścił H. U. w Domu Pomocy Społecznej przy ul. [...] w K. W uzasadnieniu tej decyzji organ I instancji wskazał, że na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego ustalono, że ze względu na stan zdrowia H. U. nie jest zdolna do samodzielnego funkcjonowania w życiu codziennym oraz nie jest możliwe zapewnienie jej niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem H. U. wniosła odwołanie. W uzasadnieniu odwołująca się podniosła, że nie wyraża zgody na umieszczenie jej w domu pomocy społecznej. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania. Wskazała, że ma wystarczającą opiekę, ma także rodzinę, która w razie potrzeby się nią zaopiekuje. Do odwołania dołączono pismo M. U., dla której H. U. jest ciotką. W piśmie tym M. U. wskazała, że nie zachodzi konieczność umieszczenia jej ciotki w domu pomocy społecznej, gdyż ma ona wystarczającą opiekę, a poza tym jest w pełni władz umysłowych, psychicznych i jak dotąd potrafiła sama wykonywać codzienne czynności życiowe. Jest ograniczona jedynie wadą wzroku, z powodu obustronnej zaćmy. Korzysta z pomocy opiekuna, pracownika PCK, do którego ma pełne zaufanie.