Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2012 r., sygn. II OSK 638/11

Deportacja (wywiezienie) rozumiana jest jako przymusowe opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu z "wyrwaniem" danej osoby z dotychczasowego środowiska.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia del. WSA Mirosława Pindelska /spr./ Protokolant Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 05 lipca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA/Łd 1072/10 w sprawie ze skargi K. O. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, sygn. akt II SA/Łd 1072/10 oddalił skargi K. O. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] utrzymującą w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych ww. decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. z 1996 r. Nr 87, poz. 395) odmówił przyznania K. O. uprawnienia do świadczenia z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

Organ zauważył, iż nie każda praca przymusowa w okresie okupacji uprawnia do świadczenia, o którym mowa w przywołanych przepisach. W ocenie organu w badanej sprawie nie nastąpiła deportacja, gdyż skarżąca wykonywała pracę w pobliżu stałego miejsca zamieszkania w Łodzi, a zatem praca ta nie przybrała szczególnie dotkliwej formy, o której mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt K 49/07.