Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2012 r., sygn. II OSK 2490/11

Z uwagi na nakaz szybkiego załatwienia sprawy (art. 7 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ) sąd administracyjny pierwszej instancji, uwzględniając skargę niezależnie od jej zarzutów (art. 134 par. 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), jest zobowiązany ocenić także zarzuty podniesione w skardze, zwłaszcza wtedy, gdy uchylenie się od ich oceny może spowodować przedłużenie ostatecznego załatwienia sprawy, z którą skarżący zwrócił się do sądu administracyjnego.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Mazur Sędzia del. NSA Zdzisław Kostka (spr.) Protokolant Anna Jusińska po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Rady Gminy Pielgrzymka od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SA/Wr 416/10 w sprawie ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Gminy Pielgrzymka z dnia 26 lutego 2010 r. nr XLII/202/2010 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu przeznaczonego na lokalizację elektrowni wiatrowych w rejonie wsi Pielgrzymka, Nowa Wieś Grodziska i Wojcieszyn 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz Gminy Pielgrzymka kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 18 sierpnia 2011 r. (II SA/Wr 416/10), rozpoznając skargę Wojewody Dolnośląskiego, stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Pielgrzymka z 26 lutego 2010 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Pielgrzymka, Nowa Wieś Grodziska i Wojcieszyn.

Wojewoda Dolnośląski w skardze na wskazaną uchwałę zarzucił naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Naruszenie powołanych przepisów polegać miało -według organu nadzoru - na nierozgraniczeniu liniami terenów o różnym przeznaczeniu. W planie miejscowym przeznaczenie niektórych bowiem terenów określono jako rolnicze z dopuszczeniem lokalizacji elektrowni wiatrowych (R/E), bez rozgraniczenia liniami terenu rolniczego i przeznaczonego na budowę elektrowni. Zdaniem Wojewody skoro elektrownie wiatrowe są urządzeniami produkcyjnymi służącymi do wytwarzania energii elektrycznej, a nadto obiektami budowlanymi w rozumieniu Prawa budowlanego, to z terenu o przeznaczeniu rolniczym należało liniami rozgraniczającymi tereny o różnym przeznaczeniu wyłączyć teren na cele produkcyjne. Wojewoda podniósł też m.in., że przeznaczenie terenów na działalność rolniczą i jednocześnie produkcyjną (budowę elektrowni wiatrowych) doprowadziło do obejścia przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych (art. 7 ust. 2 pkt 1), gdyż nie uzyskano zgody właściwego organu na przeznaczenie gruntu rolnego na cele nierolnicze.